De afgelopen weken waren turbulente weken. Er gebeurde zoveel in allerlei verschillende landen, en dan heb ik het niet over het coronavirus dat nog steeds rondwaart. Enkele weken geleden is een zwarte Amerikaanse man genaamd George Floyd vermoord door een politieagent. Zijn dood, die inmiddels niemand is ontgaan, heeft een wereldwijde beweging in gang gezet. Of beter, het heeft een bestaande beweging op de agenda. Overal ter wereld gingen mensen de straat op. De Black Lives Matter-beweging neemt de wereld over en zit het virus dat racisme heet, op de voeten. De antiracismebeweging is in volle gang. Beter laat dan nooit, denk ik maar.
De protesten gingen gewoon door tijdens de Pride-maand. En waarom ook niet? De wereldwijde beweging heeft veel overeenkomsten met de Pride-maand. Deze stamt immers af van de Stonewall rellen in 1969. Maar racisme is ook gewoon te vinden binnen de LHBT+-gemeenschap, en dat is nog steeds een probleem. Zwarte queer personen, queer personen van kleur, zwarte trans mensen en trans mensen van kleur kunnen dit beamen. Ik kan sowieso verzekeren dat dit een probleem is.
Als ik denk aan racisme binnen onze gemeenschap, zie ik ook iets positiefs: de diversiteit van onze gemeenschap. Als je het mij vraagt, mogen we ons rijk rekenen met deze diversiteit. Dat onze gemeenschap divers is, betekent nog niet dat onze gemeenschap inclusief is. Dit geldt eigenlijk voor de hele mensheid, maar ergens zit het me dwars dat wij, een gemarginaliseerde groep, onderling ook kunnen discrimineren. We zouden beter moeten weten. We zouden moeten streven om inclusiever te zijn. De inclusie die ik voor me zie, komt mooi naar voren in de Progress Pride-vlag. Een vlag die sommige van ons misschien al kennen.
Grafisch ontwerper Daniel Quasar heeft de Progress Pride-vlag in het leven geroepen. Hij ontwierp de vlag om een grotere focus te leggen op inclusie en voortgang. De vlag bestaat uit de oorspronkelijke regenboogvlag, maar vijf nieuwe kleuren zijn toegevoegd. De drie kleuren van de vlag van de transgender gemeenschap, en een zwarte en bruine streep om zwarte LHBT+’ers en LHBT+’ers van kleur te vertegenwoordigen. Quasar’s versie van de vlag bouwt voort op de Pride-vlag die de stad Philadelphia in 2017 doorvoerde. In deze vlag is een bruine en zwarte streep opgenomen om zo zwarte mensen en mensen van kleur te vertegenwoordigen. Deze vijf kleuren zijn zo vormgegeven dat ze samen de kop van een pijl vormen. Dit representeert het concept van vooruitgang en de weg die we nog te gaan hebben. Ergens zou de toevoeging van de vijf kleuren ook gezien kunnen worden als intersectionaliteit.
De Progress Pride-vlag representeert grote groepen in onze gemeenschap, zoals de transgender gemeenschap of alle zwarte queer personen. Maar de vlag draait ook om de erkenning van deze twee grote groepen. De erkenning van de rol die trans mensen, zwarte mensen en mensen van kleur hebben gespeeld in de emancipatie van onze geschiedenis, met Marsha P. Johnson als bekendste voorbeeld. De vlag draait ook om vooruitgang. De symboliek van de pijl in de vlag, zoals Quasar het bedoeld heeft, vind ik mooi. Onze gemeenschap blijft veranderen: hoe de wereld naar ons kijkt blijft veranderen, maar ook hoe wij naar onszelf kijken, blijft veranderen. En die verandering, die vooruitgang, moeten we blijven vasthouden.
Over de auteur(s)
