Homoseksualiteit is in de orthodox-protestantse Kerk nog niet geaccepteerd. Noud Holtman maakte daarom de documentaire Hemel, hel en regenboog, uitgezonden door de EO. In de documentaire vertelt John Lapré over zijn missie om van orthodox-protestants Nederland een veiligere plek te maken. Lapré is 35 jaar en woont samen met zijn partner Lionel. Lapré is opgegroeid in een reformatorische omgeving in Genemuiden en dat heeft zijn leven sterk beïnvloed. Zo is hij van 2009 tot 2011 in aanraking gekomen met conversietherapie. Hier heeft hij zich uiteindelijk uit los weten te vechten, waarna hij het zijn missie heeft gemaakt om anderen in dezelfde situatie te helpen. Dit doet hij door in gesprek te gaan met mensen die het verschil kunnen maken in hun omgeving, gemeente of in het land.
Afwijzing en conversietherapie
Al aan het begin van de documentaire merk je hoe moeilijk het moet zijn om als homoseksueel persoon in een protestantse gemeente op te groeien. John Lapré bekijkt een video van een dominee die predikt uit de Bijbel en wat daarin staat over homoseksualiteit. Het zou een gruwel voor Gods aangezicht zijn, een schande en niet natuurlijk om als man op mannen te vallen. Dit raakt Lapré, omdat hij zelf heeft meegemaakt hoe deze boodschap mensen kan beïnvloeden. Lapré is zelf door deze dominee uit het broederhuis waar hij woonde gezet, vanwege zijn homoseksualiteit. Deze afwijzing en verstoting was niet de enige waar Lapré mee te maken heeft gekregen. Veel van zijn gemeenteleden en vrienden hebben Lapré na zijn coming-out de rug gekeerd. Wel hebben deze gebeurtenissen ervoor gezorgd dat hij nu met anderen in gesprek gaat om over dit onderwerp te spreken.
Van 2009 tot 2011 heeft John Lapré onder conversietherapie moeten lijden. Dit is een vorm van therapie waarbij iemand je zou kunnen ‘genezen’ van je homoseksuele gevoelens. Iets wat op dit moment nog steeds in Nederland gebeurt, ondanks dat er veel tegengeluid is. Daarom spreekt Lapré in de documentaire met Gert-Jan Segers, partijleider van de Christen Unie. Deze partij stemde in januari dit jaar tegen een motie om conversietherapie strafbaar te stellen. Op de vraag waarom de Christen Unie tegenstemde, geeft Segers geen duidelijk antwoord. Hij zegt tegen conversietherapie te zijn, maar vraagt zich af in hoeverre de overheid zich moet bemoeien met de Kerk. Lapré is van mening dat het wel degelijk een taak is van de overheid om zich hierin te mengen, omdat het gaat over het welzijn van mensen in Nederland. Er is weinig duidelijkheid in de Tweede Kamer over deze praktijken, zo blijkt uit het gesprek.
Homoseksualiteit een gezicht geven
Ook op andere momenten probeert John Lapré zijn ervaringen in te zetten om anderen te helpen. Zo spreekt hij met kerkgemeenschappen die worstelen met homoseksualiteit in hun kerk. Hij probeert een perspectief te bieden en een gezicht te geven aan homoseksualiteit. Bovendien vraagt hij zich af of het wel Jezus zijn bedoeling was dat mensen anderen de deur wijzen. Hierover spreekt hij ook met de directeur van zijn vroegere middelbare school. De school heeft een protestantse ideologie en wil daarom standpunten uitdragen die bij deze geloofsovertuiging passen. De directeur geeft echter aan ook een veilige school voor iedere leerling te willen zijn en daarom respectvol met ‘andere geaardheden’ om te willen gaan. Lapré vraagt hem daarom nadrukkelijk om ieder kind als een kind van God te zien en zelf niet te oordelen, iets wat hij in zijn middelbare schooltijd niet op die manier meekreeg.
Voor John Lapré zelf was het daarom lange tijd niet makkelijk om over zijn eigen gevoelens voor andere mannen te praten. Het was voor hem een eenzame periode, zo vertelt hij aan de schooldirecteur. Hij was zich er ook van bewust dat zijn geaardheid niet alleen voor hem, maar ook op zijn directe omgeving lastig was. Vrienden waarmee hij zijn hele jeugd doorbracht, spreekt hij niet meer sinds zijn coming-out. Nu beseft hij dat dat beter is, omdat hij nu vrienden heeft die hem volledig accepteren zoals hij is. Ook zijn ouders hadden er eerst moeite mee. Toch weet hij dat ze van hem houden. Zo heeft zijn moeder samen met hem een interview in de krant gedeeld. Zij en haar man werden door de orthodox-protestantse gemeente aangemoedigd om Lapré te verstoten, om zo niet in de hel te komen. Toch hebben ze nooit getwijfeld aan hun liefde voor Lapré.
Het gesprek aangaan
Documentaires zoals deze zijn hard nodig. Als blijkt dat zelfs de voorman van de Christen Unie niet weet hoe het zit in orthodox-protestants Nederland, is het belangrijk dat er meer over gesproken wordt. Een geloofsovertuiging verander je niet zomaar en dat is ook niet nodig. Wat wel nodig is, is dat we het gesprek open gooien, zodat homoseksualiteit ook in de orthodox-protestantse gemeenschap een gezicht en een verhaal krijgt. Hemel, hel en regenboog is daar een goede stap in. Holtman maakte over dit onderwerp al eerder de documentaire De kast, de kerk en het koninkrijk. Hopelijk volgen na deze documentaire meer gesprekken over homoseksualiteit in de Kerk, zodat het geloof een veilige plek wordt voor iedereen.
Over de auteur(s)
