Pride, progress, regenboog of LHBTQIA+ -vlaggen, in verschillende straten kom je ze tegen. Hangend uit ramen, aan balkons of vlaggenstokken. Tijdens het EK-voetbal, Pride Month, Paarse vrijdag, 20 jaar homohuwelijk óf als tegenreactie op geweldsincidenten heb ik het gevoel dat je ze meer en meer ziet. Nieuwsgierig naar wie de mensen zijn die deze kleurrijke vlaggen buiten ophangen, belde ik aan bij vlaggenhangers uit Amsterdam en vroeg ik waarom bij hen de vlag uithangt.
De eerste die ik spreek, is Hanneke (51). Ze woont in een huis op Haveneiland (IJburg) samen met haar man en twee kinderen. Wanneer ik haar vraag naar de vlag die uithangt, begint ze te vertellen over de predikant van IJburg (dominee Alexander Noordijk) die in februari aangifte deed van bedreiging en belediging. Het ophangen van de vlag deed het gezin diezelfde maand als steun voor de dominee, en hij hangt er nog steeds. “De vlag hangt hier tot hij kapotgaat, en dan kopen we gewoon een nieuwe.” Niet alleen meer als steun voor de dominee, maar voor iedereen. Naast het uitspreken tegen discriminatie van LHBTQIA+ers aan de straatkant, brengt het hangen van de regenboogvlag ook binnenshuis iets, vertelt Hanneke: “Onze kinderen zitten nu in hun puberteit en het hangen van de vlag geeft ons bijvoorbeeld een opening voor een gesprek over seksualiteit”. Ook bij de buren hangt inmiddels een vlag en het liefst wil Hanneke dat op een dag de hele straat vol hangt.
In de Javastraat kom ik de volgende vlag tegen. Ik vraag bij Bar Basquiat naar de bel waarmee ik de bovenburen kan bereiken. Een van de medewerkers loopt met mij naar buiten en roept hard: ‘Morrie!’, waarna Morris (27) uit het raam komt hangen. Hij vertelt dat hij met twee huisgenoten de vlag heeft opgehangen voor een inclusievere stad, en uit solidariteit naar LHBTQIA+ers. Oost is de afgelopen tijd in het nieuws gekomen omdat er LHBTQIA+ers zijn lastiggevallen of zelfs slachtoffer werden van geweld. Hierdoor stelde de ondernemersvereniging van de Javastraat gratis vlaggen ter beschikking, om te laten zien dat de Javastraat een inclusieve winkelstraat is. Voor negatieve reacties is sympathisant Morris niet bang. Hij wordt wel eens uitgescholden voor homo als hij op het balkon zit maar dat laat hij snel van zich afglijden. Als ik hem vraag wat hij zou doen als er bijvoorbeeld een ei naar zijn huis gegooid wordt, antwoordt hij: “dan komt er een tweede vlag bij”.
De vlag die ik waarschijnlijk van het dichtstbij kan bewonderen is die van Marjolein (27) en haar vriendin Rosanne in de Rivierenbuurt. Op ooghoogte zie ik hem hangen, ze wonen namelijk in een appartement op de begane grond. Wanneer ik op het raam klop, zit er nog visite op de bank; twee vrienden uit Utrecht. Gastvrij biedt Marjolein mij een kop koffie aan. Rosanne springt net een online vergadering in en dus praat ik met de rest verder op de stoep. Tijdens het verplaatsen naar buiten ontstaat er een gesprek tussen Marjolein en haar gasten over de vlag: het is namelijk niet ‘de nieuwe’. “Is deze vlag wel inclusief genoeg? En is het wel verstandig om elke sub-LHBTQIA+ categorie apart te benoemen? En allemaal een eigen vlag te geven?”vraagt iemand zich hardop af.
Marjolein vertelt dat de vlag hangt sinds de laatste wedstrijd van het Nederlands elftal. Reden voor het ophangen was de aangenomen anti-LHBTQIA+ wetgevingin Hongarije en het feit dat het voetbalstadion van München niet verlicht mocht worden in regenboogkleuren van de UEFA. “Dat samen met Pride Month was reden om de vlag uit te hangen”. Wanneer de vlag weer binnengehaald zal worden, weet ze nog niet. Als hij de zon blokkeert, verhangen ze hem een beetje.
Faris van 33 woont aan de rand van West, tegen het Rembrandtpark, en noemt het hangen van zijn vlag een goede vorm van couch activism. De planning voor het hangen van Faris zijn vlag is nu: van Pride Month tot de Pride in augustus, en misschien nog wat langer. Het zien van andere vlaggen in de stad inspireerde hem. “I see more rainbowflags throughout the city and wanted to promote the new flag as well because they include the colours for transpeople and people of colour”. Zelf komt hij uit Jordanië, waar je niet zo veel regenboogvlaggen ziet op straat als hier. Maar ook daar wordt hij niet afgeschrikt om een zichtbare regenboogvlag te dragen vertelt hij, terwijl hij trots een regenboog-tatoeage op zijn onderarm laat zien. Dan maak ik snel een foto en laat hem verder zijn huis opruimen, daar was hij druk mee bezig.
Tevreden raap ik de indrukken die ik kreeg tijdens de gesprekken bij elkaar. Ik ben klaar met mijn ronde door deze stad. Wat me tijdens mijn fietstocht enigszins verrast heeft, is dat niet iedereen die een LHBTQIA+- vlag voor hun raam heeft hangen, zelf onderdeel is van die gemeenschap. De vlaggenhangers vinden het belangrijk dat iedereen geaccepteerd en gerespecteerd wordt, en dat die boodschap actief uitgedragen mag worden. Vooral na een incident waarbij tegen een LHBTQIA+er wordt gezegd: ‘Wie jij bent is niet oke’, zeggen de vlaggenhangers: ‘dat is hij/zij/hen wel en blijf trots op jezelf!’. Dat ze dat doen raakt me. Eigenlijk zeggen ze dat dan ook een beetje tegen mij. En tegen jou.
Over de auteur(s)
