“Lights, camera, action!” het voelt bijna alsof ik aan het begin van een nieuwe aflevering van POSE zit. Toch is niets minder waar, want ik zit op vrijdagavond in een klein theater in de Utrechtse wijk Wittevrouwen. Het voelt als een wereld van verschil waar ik ben binnengelopen, want buiten in de ietwat elitaire wijk voelt niets zo vrij als dat in dit theater nu voelt. Terwijl de lichten flitsen en de acteurs het podium van achteren oplopen, voel je de zaal vullen met queer joy. Want dat is waar deze voorstelling om draait: glitter, glamour en heel veel queers! Welkom in de wereld van de Hot Peaches.
Geschiedenislesje
Oké, even heel wat stappen terug de tijd in. Het is 1972, New York City staat op het punt om hun ballroom cultuur compleet te laten bloeien en Jimmy Camicia staat op het punt de Hot Peaches op te richten. Het is een drag en mime gezelschap, dat uitgroeit tot een wereldwijde sensatie – tenminste, binnen de queer gemeenschap. Naast de Verenigde Staten gaat het gezelschap ook door heel Europa op tournee . Terwijl de huidige cast door de voorstelling heen uit het boekje My dear, sweet self van Jimmy Camicia voorlezen, leer je meer van dit gezelschap. Al is het af en toe niet duidelijk of de acteurs een stukje geschiedenis of een persoonlijk verhaal uit eigen ervaring vertellen, zo leer je wel meer over het ontstaan van de Hot Peaches.
Als plattelandsjongen reisde Jimmy naar de grote stad, the Big Apple, om het out & proud leven te kunnen leven. Spoiler alert: het verliep niet zoals verwacht, maar Jimmy kwam wel in aanraking met allerlei verschillende mensen. Hij spreekt als eerste een prachtige zwarte transpersoon, die we allemaal kennen als diegene die de eerste steen gooide tijdens de Stonewall-rellen. We zien niet voor niets Jimmy terug in de documentaire Pay it No Mind: The Life and Times of Marsha P. Johnson.
“We’re not actors, we’re entertainers. Rather than becoming the script, the script becomes us.” – Jimmy Camicia
Via haar kwam hij in aanraking met allerlei andere personen, met de Hot Peaches als eindresultaat. Het gezelschap bestond uit een verscheidenheid aan karakters, die samen zorgden voor spectaculaire shows. Het zijn de ietwat politieke, ietwat over de top en ietwat bij elkaar geraapte shows, die door de prachtige (drag)kostuums en eerlijke verhalen hun eigen charme met zich meedragen. In de loop van de jaren groeit het gezelschap uit tot een grotere (en meer gestructureerde) show. Het gezelschap is nog tot laat in de jaren ’90 actief geweest. Tot op heden brengt het bij veel queer mensen nog steeds warme gevoelens op.
Hot Peaches anno 2022
Goed, terug naar vrijdagavond. Inmiddels zijn we in het jaar 2022, en het gezelschap heeft een compleet nieuw jasje gekregen! De voorstelling The Hot Peaches is een samenwerking tussen de Amsterdamse toneelstichting de Toneelmakerij en de Utrechtse zusterstichting DOX, en is geïnspireerd op het originele “drag-mime-performance” gezelschap. Diversiteit en vrijheid stonden centraal in de originele shows. Dit zie je nog steeds terug, aangezien de cast bestaat uit een diverse groep artiesten. Ik herken zelfs wat bekende gezichten, zoals Anne-Fay Kops en Ayla Çekin Satijn, en bewonder de kracht die elk van hun uitstraalt. Ik ben blij dat ik de voorstelling in een wat kleine zaal kan bekijken: ze touren de komende maand het hele land rond, maar het voelt veel intiemer in zo’n zaal.
Een rode draad zit niet in de show. Het zijn bij elkaar geraapte scènes, maar die op zichzelf staand toch het publiek weten te enthousiasmeren. Van een ballenbingo tot een twerkshow en van een emotionele interruptie over de nog steeds gelegaliseerde conversietherapie tot een verzameling heteronormatieve Disney- en klassieke filmnummers in een queer jasje: de show gaat alle kanten op. Moet je van houden; ik kan daar zeker van genieten, maar merk dat het wel wat energie vraagt om zoveel te schakelen.
Wat mijn aandacht vooral trok was het decor. Door een muur van touwen (denk ik?) kijk je zo backstage naar het omkleedgedeelte, waar de acteurs telkens andere outfits in flitsende kleuren aantrekken. Waar je ze onhoorbaar met elkaar ziet praten. Waar je af en toe een bil of borst half bloot langs ziet komen. Best gezellig dus, vooral als ze af en toe commentaar leveren op de scène die voor het decor plaatsvindt. Door het decor heen. Snap je het nog?
Kort maar (enorm) krachtig
De voorstelling wordt door de toneelstichtingen omschreven als een “wervelende voorstelling, alsof je backstage in de club staat.” Check, voornamelijk door het decor, maar daarin hebben ze gelijk. Het gaat om een chosen family: check, voornamelijk door de acteurs die allemaal ook hun eigen persoonlijke verhaal delen en je meenemen in hun wereld. Ik kan me wat moeilijker vinden in de boodschap van de show: “Er is geen tijd te verliezen, ontdek wie je bent. Because tomorrow you’ll be 80.” Dit had ik zelf niet uit de show gehaald. Nu ik er achteraf naar kijk, snap ik stiekem toch wel wat ze bedoelen. De voorstelling creëert een safe space waar iedereen mag zijn wie die wil zijn. Dat wat de maatschappij misschien zou zien als excentrieke of té, maakt hier dat je er net zo goed tussen past.
Na de net-aan-een-uur-durende voorstelling merk ik dat het ook niet langer had gemoeten: er is enorm veel op het publiek afgekomen het afgelopen uur. Ik weet niet precies waar ik naar heb zitten kijken, maar ik heb me prima vermaakt. En dat is waar het uiteindelijk om draait, toch? Een combinatie van muziek (met prachtige klanken van Anne-Fay Kops), dans, fashion en kunst zorgt ervoor dat je met een gelukzalig gevoel de zaal verlaat.
De voorstelling ‘The Hot Peaches’ is nog tot 25 november te bewonderen in een theater in de buurt van jou. Kijk hier voor actuele informatie en de aankomende voorstellingen!
Over de auteur(s)
