Mannelijkheid en mannelijker
Foto: Mickey Hoyle

“Je klinkt mannelijker dan dat je eruitziet”

Complimenten krijgen is altijd leuk. Zeker als het complimenten zijn die gaan over jou als persoon. Over wie jij bent en hoe je doet. Soms krijg je echter een compliment uit onverwachte hoek en dan is het incasseren ervan niet altijd even vanzelfsprekend. Ik kreeg een tijdje terug een compliment waarvan ik niet zo goed wist wat ik ermee moest. 

Het is begin februari en ik leer Dylan* kennen via Grindr. We hebben een fijn gesprek en we zijn in elkaar geïnteresseerd. Na het uitwisselen van enkele Instagramfoto’s zijn we nog steeds enthousiast; de vleeskeuring is succesvol afgerond. Over aan aantal dagen gaan we afspreken. Tot het zo ver is, chatten we nog door via WhatsApp. Hij stelt voor om even te bellen, gewoon voor de gezelligheid. We hebben elkaar nog niet eens ontmoet, maar juist daardoor vind ik dit een heel leuk idee. We bellen en kletsen over ditjes en datjes, we lachen, flirten met elkaar en we fantaseren over onze aanstaande date. 

“Ik moet zeggen, je klinkt mannelijker dan dat je eruitziet op je foto’s,” hoor ik op een gegeven moment aan de andere kant van de lijn. Ik ben even stil en ik denk na. Mannelijker dan dat ik eruitzie. Dus op mijn foto’s zie ik er vrouwelijk uit en daar vindt hij iets van? Is dat dan positief of negatief? Ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren dus ik laat het maar gaan. We kletsen nog wat door en even later eindigt ons gesprek.  

De rest van de dag blijft deze opmerking maar aan me knagen. Ik vind het gewoon een vervelende en misplaatste opmerking en ik besluit dat ik er iets van ga zeggen zodra ik hem weer spreek. De volgende ochtend appt hij me. “Hey, hoe gaat het?” en ik grijp direct mijn kans. “Hey, het gaat goed. Maar ik moet even iets kwijt. Je opmerking over mannelijkheid en vrouwelijkheid stoorde me en het voelt alsof ik niet mezelf kan zijn. Ik weet niet of ik nog met je wil afspreken”, stuur ik terug. “Ik bedoelde het als compliment, maar om het een en ander op te helderen, het stoort me niet, maar ik hou gewoon niet zo van vrouwelijk gedrag”, reageert hij. Voor mezelf en mijn principes opkomen is niet altijd mijn meest sterke kant, maar ik kan nu niet anders. Elke vezel in mijn lichaam schreeuwt om een lesje toxic masculinity voor beginners voor Dylan. “Denken dat het een compliment is wanneer een man minder vrouwelijk is dan je dacht, dat is het probleem”, zeg ik.

Door deze opmerking verandert zijn manier van praten; in plaats van korte berichtjes krijg ik nu een kleine paragraaf. Hij vervolgt: “Ik denk niet dat we elkaar hierin vinden, want ik kan wel wat hebben. Ik neem geen aanstoot aan dingen en ik maak hier grapjes over. Meestal gewoon voor de lol, niet om mensen te beledigen.” Qua humor passen we sowieso niet bij elkaar kom ik alvast achter. “Ik vind de huidige situatie waarin we leven, hoe mensen snel beledigd raken door kleine dingen zoals dit, nogal kinderachtig en niet mijn ding”. De zin in onze aanstaande date neemt steeds meer af. “Ik wil je ook niet beledigen op een gegeven moment met een grapje of zoiets als je snel beledigd bent door dat soort dingen. Slaat dat ergens op?” Het zal geen verrassing zijn dat we elkaar niet meer hebben gezien of gesproken na afloop van dit gesprek. We zitten duidelijk niet op één lijn en dat zal ook niet veranderen in de komende dagen. 

Voorheen had ik een dergelijke opmerking opgevat als compliment. In mijn ‘beginjaren’ als homo deed ik er namelijk alles aan om te voldoen aan een bepaald beeld. Ik wilde geen ‘flikker’ zijn, maar gewoon een ‘normale’ homo. Een normale homo is een mannelijke homo zonder handtas, hakken of überhaupt verwijfde trekjes. Althans, dat dacht ik toen. En als iemand me dan complimenteerde met mijn gedrag of voorkomen  – ‘ik wist niet dat je gay was’ of ‘jij bent tenminste nog een beetje normaal’ – dan voelde ik me geslaagd als mannelijke homo. Dan was ik trots op het feit dat ik mijn vrouwelijkheid wist te onderdrukken. En daardoor voelde ik me volwaardig en één met de mensen om mij heen.

Nu geldt voor mij absoluut het tegenovergestelde. Wanneer ik het gevoel krijg dat ik me moet conformeren aan heersende (heteronormatieve) standaarden – zoals door de opmerking van Dylan – gaan er direct alarmbellen rinkelen. Ik ben nou eenmaal niet de heteronormatieve standaard en dat is oké. Ik hoef me niet anders voor te doen of te schamen voor mijn vrouwelijkheid, alleen omdat dat verwacht zou worden door anderen. Het is alleen maar zonde van mijn tijd en energie. Bovenal is het zonde van mijn leven en van mijn geluk.

Het klinkt zo simpel, maar voor mij heeft het ook een groot deel van mijn twintiger jaren geduurd voordat ik deze zelfonderdrukking wist af te leren en los te laten. Als iemand me nu aanspreekt op mijn mate van mannelijkheid dan wel vrouwelijkheid, kan ik alleen nog maar denken dat het een projectie is van die persoon. Het niet goed kunnen plaatsen van mij als persoon in het heersende plaatje van ‘normaal’, omdat ik nou eenmaal ‘anders’ ben. Maar ik ben zelf alleen maar trots op het feit dat ik anders ben en niet in een saai plaatje pas. Complimenten krijgen is altijd leuk. Maar niet als ze gaan over jou als persoon die je denkt te moeten zijn.

*Deze naam is gefingeerd. Het verhaal achter deze persoon allerminst. 

Over de auteur(s)

Matthijs

Matthijs

Matthijs vertelt het liefst de ongehoorde verhalen. Verhalen waarvan je denkt ‘oh, is dat wel normaal?’. Het antwoord op die vraag is overigens altijd ja. Matthijs schrijft verhalen door en over queers, voor queers en voor iedereen die het wil horen, gegrepen uit het leven van een verhalen vertellende queer. Zijn pronouns zijn hij/hem.

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Achtergrond

Paars voor een dag

Tijdens de laatste vergadering van Expreszo stond Paarse Vrijdag op de agenda. ‘OK, wat was dat ook alweer?’, dacht ik. De vraag kwam: ‘Wie o

Lees verder »