Als je de documentaire Disclosure hebt gezien, zal het je waarschijnlijk niet verbazen dat de documentaire niet op de shortlist staat voor een Oscar. Disclosure laat namelijk zien dat Hollywood trans personen altijd al verkeerd heeft gerepresenteerd, bespot en het zwijgen heeft opgelegd. Dat de documentaire nu niet genomineerd wordt voor een Oscar bevestigd deze boodschap. Helaas.
Disclosure
Voor wie de documentaire nog niet gezien heeft, is het zeker een aanrader om dit alsnog te doen! Disclosure is redelijk toegankelijk want het staat op Netflix. De documentaire schetst aan de hand van fragmenten uit televisie en film de geschiedenis en ontwikkeling van trans representatie. Een panel van uitsluitend trans filmmakers, regisseurs en acteurs bespreekt de fragmenten. Representatie van trans personen is minimaal en vaak slecht. De panelleden vertellen bijvoorbeeld hoe schadelijk het is als cis acteurs trans personages spelen. Ze benadrukken het belang van meer trans personen in media die hun eigen verhalen vertellen. De kwetsende, objectiverende en onjuiste representatie die er nu is, is extra schadelijk omdat er nauwelijks goede representatie naast bestaat.
Hollywood’s transfobie onthult
De makers en panelleden van Disclosure nemen Hollywood kritisch onder de loep als het gaat om representatie. Ze analyseren klassiekers als The Silence of the Lambs en Boys Don’t Cry met een intersectionele blik. Het blijkt bijvoorbeeld dat blackface en crossdressing in vroege film vaak hand in hand gingen. In Boys Don’t Cry gaat het ook op meerdere vlakken mis. De film gaat over een jonge trans man, die gespeeld wordt door een cisgender vrouw. We zien hoe het trans-zijn uiteindelijk zijn dood wordt. Een verhaallijn die we vaak zien bij trans personages. Blijkbaar is er geen lang en gelukkig voor trans personen in Hollywood. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar laat niet de zwarte beste vriend van de hoofdpersoon zien. Hilary Swank ontving in 2000 een Oscar (Beste Actrice) voor de hoofdrol in Boys Don’t Cry, maar heeft in 2019 aangegeven spijt te hebben van de rol. Ze zegt te hebben ingezien dat de rol door een trans masculiene acteur had moeten worden gespeeld.
Te pijnlijk
Het erkennen van een documentaire met rake analyses en kritiek op Hollywood is misschien wel gewoonweg te pijnlijk geweest voor de Oscar organisatie. Er zijn meer dan 9000 Oscar Academy leden die beslissen over de genomineerden. Deze ledenlijst is geheim, maar waarschijnlijk net als heel Hollywood, voornamelijk ouder, wit en man. Om lid te mogen worden moeten twee Academy leden je sponsoren, of moet je een Oscarnominatie op zak hebben. Inmiddels 93 jaar aan vriendjespolitiek zou je kunnen zeggen. De Academy bestaat dus voornamelijk uit leden die al jaren werkzaam zijn in Hollywood en daarmee direct of indirect hebben bijgedragen aan de transfobie en racisme in de industrie. Dat Disclosure niet is geselecteerd voor de shortlist bevestigd dit en laat zien hoe belangrijk de boodschap van de documentaire is.
Maar…
Is Disclosure naar mijn mening een perfecte documentaire? Nee. Het is een uitstekend begin van het gesprek wat over trans representatie gevoerd moet worden. Voornamelijk de intersectionaliteit met racisme en seksisme is sterk. Maar het is alleen een begin. Zo is er geen aandacht voor non-binaire, gender nonconforming en genderqueer trans personen. De nadruk ligt voornamelijk op trans vrouwen en trans vrouwelijke personen. Waarschijnlijk omdat zij binnen de trans gemeenschap het meest gerepresenteerd zijn in televisie en film tot nog toe. Mijn kritiek is dus eigenlijk vooral dat de documentaire te kort is. Ik had graag meer gezien over de ontwikkeling van trans representatie in al haar diversiteit. Zoals in de documentaire zelf ook wordt gezegd; er zijn meer trans personen nodig die hun eigen verhalen vertellen.
We hebben meer nodig
Disclosure is niet zomaar een documentaire over trans personen. Het gaat specifiek over trans representatie in Hollywood. Een documentaire die een positieve impact heeft op inclusiviteit in de media industrie. Dat juist deze documentaire niet door de Oscar Academy is genomineerd spreekt boekdelen en laat zien hoe belangrijk Disclosure is. Het was mooi geweest als de Academy leden hun steun voor dit gesprek hadden laten blijken met een nominatie, maar helaas. Gelukkig staat de documentaire sterk op zichzelf en helpt Disclosure het gesprek over trans representatie vooruit.
Over de auteur(s)
