Het internet, streaming services en de boekhandel staan vol met media om van te genieten. Soms kan het moeilijk zijn om te weten waar je je kostbare tijd in kan steken. Om jou de zoektocht te besparen delen verschillende Expreszo’ers hun favoriete queer media van dit moment. Deze keer zijn dat het boek In Deeper Waters, de Netflix-serie Young Royals en de HBO Max-series The White Lotus en The Sex Lives of College Girls.
Juliette – In Deeper Waters (boek)
In Deeper Waters is één van die boeken die door booktok (een grote groep TikTokkers die voornamelijk boeken leest en aanprijst) vaak benoemd wordt. Ze omschrijven het als ‘De kleine zeemeermin maar dan gay en vanuit het perspectief van de prins’. Met deze wens begon ik ongeveer een half jaar geleden met lezen, maar stopte halverwege. Een paar weken geleden pakte ik mijn half afgelezen boek weer op om het dan eindelijk af te lezen.
In Deeper Waters volgt Taliesin, een prins, die op zijn grand tour trip is. Een grand tour is historisch gezien een trip die rijke jonge mannen in de Victoriaanse tijd namen om nog één keer losbollig te zijn en de wereld te verkennen, voordat ze geforceerd werden om de verantwoordelijkheid van hun familie te erven. Nadat Taliesin de mysterieuze Athlen ontmoet op een volledig afgebrand schip, begint het verhaal. De twee zijn enorm tot elkaar aangetrokken. In Deeper Waters heeft thema’s van magie, zeemeerminnen, politieke kwesties en liefde. Het boek, dat 320 pagina’s telt, is soms heel langdradig en soms extreem gehaast en beknopt. Ik hoop daarom dat F.T. Lukens een vervolg heeft gepland om alle losse eindjes en de enorme mythologie die ze in dit boek heeft gepropt nog een vervolg te geven. Ik ben het eens met Goodreads, die dit boek drie van de vijf sterren geeft.
Es – Young Royals (seizoen 2) (serie)
Sinds ik het eerste seizoen van de Zweedse dramaserie Young Royals in een dag bingede, kijk ik al uit naar het tweede seizoen. En afgelopen maand was het eindelijk zo ver: het vervolg van het verhaal van prins Wilhelm en zijn crush Simon kreeg zijn vervolg.
Voor wie seizoen 1 niet heeft gezien: Young Royals volgt Zweedse prins Wilhelm, een puberale jongen die door zijn ouders naar rijkelui school Hillerska gestuurd wordt. Hier krijgt hij te maken met de sociale intriges en soms ingewikkelde dynamiek van een omgeving vol jongeren met te veel geld en politieke aspiraties. Ook wordt hij verliefd op Simon, een jongen die op Hillerska zit met een beurs, niks geeft om royalty en politiek en daardoor Wilhelm als ieder ander behandelt. Dat kan echter niet zo makkelijk als je de opvolger van de troon bent.
Na het dramatische einde van seizoen 1, gaat seizoen 2 verder met de gevolgen van de eerdere gebeurtenissen. Met name de ongemakkelijke dynamiek tussen Simon en Wilhelm, die moeite hebben met bij elkaar in de buurt te zijn maar ook niet echt bij elkaar kunnen wegblijven, wordt uitgebreid in beeld gebracht. Deze dynamiek wordt extra ingewikkeld gemaakt door de introductie van een nieuw personage en love-interest, Markus.
Wat ik in het bijzonder waardeerde in het tweede seizoen is de nadruk op de gevoelens en gedachten van de personages. Niemand in deze serie is een volledig goed persoon en door het inzicht in hun beweegredenen worden ze menselijk. Met name Wilhelm begon ik meer te waarderen door zijn uitingen over hoeveel moeite hij heeft met eenzaamheid en een gebrekkig support system. De boodschap is duidelijk: hij is ook maar een tienerjongen die worstelt met dezelfde problemen als anderen, and then some. Ook de andere personages, waarvan sommigen een bijrolletje speelden in het eerste seizoen, krijgen uitgebreidere storylines dit seizoen. Hierdoor wordt het meer een ensemble-serie, wat het geheel realistischer en afwisselender maakt om naar te kijken.
De serie is niet altijd plezierig om te kijken. Het drama loopt hoog op, de intriges zijn frustrerend en het voelt vaak niet eerlijk. Als je op zoek bent naar een leuke queer romance (zoals Heartstopper, waarmee de fanbase een grote overlap heeft) is dit niet de serie voor jou. Maar hij is ook hoopvol: er wordt beter gecommuniceerd, er zijn mensen met goede intenties en uiteindelijk bloeit er uit de tegenslagen een mooie romance.
Het eerste seizoen van Young Royals raakte mij enorm. Ik merk soms dat ik nog steeds niet gewend ben aan series die expliciet en onbeschaamd queer zijn en was dus blij verrast toen deze serie dat wel bleek te zijn. Dat, in combinatie met enkele gebeurtenissen die ik niet zal spoilen, gaf me een sterke hechting aan de personages. In het tweede seizoen miste ik een beetje diepgang die mij in het eerste seizoen zo greep. Misschien is het dat ik minder verrast was, misschien is het dat we dit seizoen meer tijd spenderen met personages als August (die een grotere asshole is geworden dan hij al was). Toch heb ik goed gehuild toen Wilhelm eenzaam over de campus liep terwijl Lonely Ones van LOVA speelde in zijn koptelefoon, want ik denk dat we allemaal wel kunnen relateren aan een dergelijke scène. Ik kijk erg uit naar seizoen drie.
Let op: deze serie bevat seksscènes (tussen minderjarigen)
Hans – The White Lotus (serie)
Nadat het eerste seizoen een kijkje gaf in de uitbuiting door toerisme in Hawaii, gaan we in het tweede seizoen op vakantie in de Siciliaanse uitvoering van het buitensporig luxe White Lotus hotel. Wederom speelt queer icoon Jennifer Coolidge een grote rol als de flamboyante, ongelukkige, belachelijk rijke Tanya die nog steeds even laconiek omspringt met de gevoelens van de mensen om haar heen.
Verwacht wat betreft representatie niks baanbrekends, eerder een cynische schijnwerper op wat we altijd al zien: de witte homo’s die non-stop feesten, onbeantwoorde liefde, en geen trans persoon in velden of wegen te bekennen. Bij die laatste valt er op zijn minst aan te twijfelen of het de setting en de personages zijn die hiervoor verantwoordelijk zijn, of de makers en schrijvers. Er is namelijk halverwege het tweede seizoen ook een stukje dialoog waar een personage uiterst middelmatige eigenschappen als ‘pluspunten’ opnoemt van de jongen waar ze losjes mee date, en die ‘pluspunten’ afsluit met “and he’s not non-binary”.
The White Lotus kijk je absoluut voor de overdadige cinematografische weelde en een kritische blik op de wereld van de onnodig rijken en de mensen die zij op vakantie uitbuiten. Maar als je queer representatie wil zien, zal je gelukkiger worden van even in de spiegel kijken.
Pepijne – The Sex Lives of College Girls (serie)
Zin in een lekkere wegkijkserie over van alles en nog wat, die stiekem ook nog wel maatschappelijke onderwerpen scherp behandelt terwijl het je ook aan het lachen maakt? Dan heb ik de perfecte aanrader voor je! In The Sex Lives of College Girls volgen we het leven van vier 18-jarige eerstejaars kamergenoten op het fictieve Essex College in Vermont. We richten ons op hun seksueel actieve (of juist: lack of) levensstijl terwijl ze omgaan met het leven op de universiteit. Juist de verhaallijn van de verwende Upper East side–native Leighton (het voelt echt als Gossip Girl all over again, maar dat valt mee) maakt dat dit een interessante serie is voor queer representatie. Het is voor Leighton geen zoektocht in de serie om erachter te komen dat ze op vrouwen valt, dat weet ze al vanaf de eerste aflevering. Ze heeft echter wel de bewuste keuze gemaakt om in de kast te blijven, zelfs voor haar kamergenoten op Essex. Tijdens het eerste seizoen merkt ze dat dit flink wat problemen met zich meebrengt en dat levert soms ook een gebroken hart op…
Wat ik zo mooi vind aan deze vorm van representatie is, naast het onverwachte element ervan, dat je Leighton’s groei op dit gebied heel mooi kan zien. Ik zal niet te veel verklappen, maar het tweede seizoen is een heel groot contrast met het eerste. En wat het ook nog leuk is om te zien: Leighton’s zoektocht naar haar seksualiteit draait vooral om het romantische gebied. Wat vaak in series met een queer verhaallijn voorkomt is dat de protagonist van de queer verhaallijn nog moet ontdekken dat diegene queer is, verliefd wordt op iemand waardoor diegene er opeens achter komt queer te zijn, of wel al weet queer te zijn, maar op dit gebied nog geen seksuele ervaring heeft. Hier is dat dus omgekeerd: het ontdekken is niet het probleem en seksuele aspect is ook geen nieuwe ontdekkingstocht. Juist het romantische is wat spanning voor Leighton oplevert.
Ik moet wel zeggen dat ik het tweede seizoen significant minder vind: er wordt snel geswitcht tussen scènes, verhaallijnen lopen door elkaar en het is allemaal net wat ongeloofwaardiger. Misschien dat dat in de komende weken nog verandert met alle nieuwe afleveringen. Desalniettemin is deze serie heerlijk om ‘s avonds op de bank weg te kijken, en geeft Leighton’s ontdekkingstocht je zeker het gevoel van pure queer euphorie!
Over de auteur(s)
