Een uur voor aanvang was ik een van de eerste gasten voor de première van de Drentse LHBT-film: ‘Anders’. De bioscoop, Kinepolis in Emmen, had de regenboogvlag en de transpride-vlag opgehangen. Met mijn nette blouse én regenboogvlinderdas voelde ik me direct op mijn plek. De mensen stroomden langzaam binnen en rond een uur of kwart voor acht mochten we de zaal in. Er waren twee zalen gereserveerd voor de première.
We kwamen op rij acht te zitten en net voor acht uur kwam de hoofdrolspeler, Maas Bronkhuyzen, de trap op rennen om in dezelfde rij te gaan zitten. Toevallig. Om acht uur stipt werden de sprekers ingeleid en begon de avond met Henk Jumelet. Na hem was het de beurt aan wethouder Jan bos. Als laatste mocht de regisseur van de film, Reinout Hellenthal, zijn praatje maken. Hij eindigde zijn korte speech met een quoteje die we wel mee mogen nemen in onze samenleving: „Want dat is het belangrijkste: jezelf durven zijn. Wie je ook bent of wat je ook doet.”
‘Anders’ is een ontzettend indrukwekkende film. Het schetst een bijzonder beeld van de jonge Drentse Alex. Alex wordt gespeeld door de knappe, maar helaas veel te jonge, Maas Bronkhuyzen. Alex probeert te ontdekken wie hij in werkelijkheid is. Hij is een jongen die heel erg, en dat is goed te merken in de film, met zichzelf worstelt. Op een gegeven moment wordt duidelijk wat hem precies dwars zit. En ik zal je meegeven: het is waarschijnlijk niet wat je in eerste instantie denkt.
Na een partijtje voetbal escaleert de situatie van Alex. Opeens wordt duidelijk wat er is en kun je bijna meevoelen met zijn persoonlijke strijd. De beelden die ze hebben gebruikt om dit te laten zien zijn ontzettend realistisch. Sowieso is de hele film zeer realistisch en wordt de LHBT-rol goed gespeeld door acteurs die zelf geen LHBT zijn.
Toen het scherm langzaam zwart werd en de veel te korte film was afgelopen, bleef het stil. Doodstil. Niemand bewoog, niemand praatte, niemand fluisterde en het leek zelfs alsof niemand zijn adem uit durfde te blazen. Vierhonderd mensen hielden hun adem in. Stilte.
Ik gebruik de uitdrukking nooit, in dit geval is hij echter zó van toepassing: ‘Anders’ was zo kort… maar zo krachtig.
Over de auteur(s)
