Het internet, streaming services en de boekhandel staan vol met media om van te genieten. Soms kan het moeilijk zijn om te weten waar je je kostbare tijd in kan steken. Om jou de zoektocht te besparen delen verschillende Expreszo’ers hun favoriete queer media van dit moment. Deze keer zijn dat: de Netflix-series First Kill en Dead End: Paranormal Park, het boek One Last Stop, en de film Everything, Everywhere, All at Once.
Juliette – First Kill (serie)
First Kill Is gebaseerd op een kort verhaal van schrijfster V.E. Schwab. De serie volgt Calliope en Juliette door hun turbulente liefdesleven. Niet alleen hebben beide meisjes vanaf het begin al chemie, hun volledige levens staan ook steil tegenover elkaar. Juliette is een legacy-vampier die niks liever wil dan menselijk blijven. Zelfs al forceert haar familielijn haar tot het doden van mensen, de zogenoemde First Kill. En Calliope? Die is de jongste dochter van een familielijn vol succesvolle monsterjagers. Zij wil niks anders dan zichzelf bewijzen door eindelijk haar eerste monster te vermoorden, en ze heeft haar oog op Juliette. Als Calliope en Juliette uiteindelijk op een feestje aan elkaar gekoppeld worden om zeven minuten In heaven te spelen, eindigt het héél anders dan verwacht.
First Kill heeft een geweldig begin en maakt je oprecht heel hoopvol voor meer chemie en charme. Maar, na een tijdje moet je als kijker goed door de ongemakkelijke plotlines en slechte CGI heen kijken om deze charme te blijven zien. Als je het kijkt voor een lekkere soap met bovennatuurlijke thema’s en LHBTQIA+-representatie, dan is dit zeker een show voor jou. Ik geef het drie van de vijf sterren.
Elsa – One Last Stop (boek)
In mijn zoektocht naar queer boeken kon ik natuurlijk niet om de boeken van Casey McQuiston heen. Mijn eerste ervaring met hun schrijfstijl was Red, White & Royal Blue en kort daarna ben ik begonnen aan One Last Stop. Zoals bij veel boeken die ik nu lees, kostte het me wat tijd om in het verhaal te komen. Toch werd mijn tactiek van één hoofdstuk voor het slapen gaan al snel twee, of misschien drie hoofdstukken achter elkaar.
Het boek gaat over August die, bijna direct nadat ze Jane ontmoet, voor haar valt. Vervolgens doet ze er alles aan om telkens de juiste metro te pakken om Jane vaker te zien. En dat terwijl August helemaal niet gelooft in ware liefde. Als August erachter komt dat Jane niet uit de 21e eeuw komt, maar uit de jaren zeventig, doet ze haar best om het mysterie rond Jane op te lossen.
Ik ben verliefd geworden op dit boek! Met elk stukje nieuwe informatie over Jane en August bedacht ik weer nieuwe theorieën over wat er aan de hand kon zijn, en wat mogelijke oplossingen waren zodat August en Jane wel een happily ever after konden krijgen. Als je houdt van een romcom met een vleugje mysterie en onmogelijke scenario’s, dan moet je One Last Stop zéker op je leeslijst zetten. (Let wel op dat er een paar expliciete seksscènes in dit boek zitten. Ik heb er zelf vluchtig overheen gelezen.)
Sara – Everything, Everywhere, All at Once (film)
Als je twee keer een bioscoopticket betaald voor een film, weet je dat het een indruk heeft achtergelaten. Zo ook met Everything, Everywhere, All at Once, een absurdistische comedy drama geschreven en geregisseerd door Dan Kwan en Daniel Scheinert. Het hoofdpersonage Evelyn (gespeeld door Michelle Yeoh) ontdekt dat ze door parallelle universums kan springen. Dit zorgt voor vreemde situaties, de ene na de andere existentiële crisis en een goede dosis duistere humor.
Door middel van universe jumping neemt de film de kijker mee door vechtscènes (met uiteenlopende wapens als vuisten, geweren, een hond en zelfs dildo’s) en kleurrijke fantasiewerelden. Het verhaal centreert echter op het gezin van Evelyn, haar goedgemutste man Waymond en haar lesbische dochter Joy. Daarbij vormt de Aziatische Amerikaanse identiteit ook context voor de relatie tussen de familieleden.
De film behoudt ook een goede afwisseling tussen drama en comedy. Zo hebben moeder en dochter bijvoorbeeld een heftige discussie terwijl ze telkens van universum wisselen waarin ze de meest belachelijke outfits dragen. Ook bestaat er een universum waarin mensen hotdogs hebben in plaats van vingers. Vreemd? Niet in Everything, Everywhere, All at Once.
De film liet op mij een soort bitterzoet gevoel achter. Aan de ene kant genoot ik van de over de top scenes, maar aan de andere kant was ik geraakt door de relaties tussen de personages. Voornamelijk de eenzaamheid van dochter Joy was heel herkenbaar. Verder voelde sommige scènes met luide muziek, wisselend licht en vage dansmoves een beetje zoals de inhoud van mijn hoofd ten tijde. Dus, als je houdt van eclectische films met getalenteerde acteurs, (duistere) humor met een vleugje nihilisme, dan beveel ik deze film van harte aan!
Es – Dead End: Paranormal Park (serie)
Trans hoofdpersoon? Check. Casual (en optimistische) gay romance? Check. Relevante en gevarieerde personages van kleur? Check!
Dead End: Paranormal Park is een cartoon gebaseerd op de graphic novels DeadEndia door Hamish Steele. Het gaat over twee jongeren, Barney en Norma, die bij een pretpark gaan werken. Eenmaal daar komen ze erachter dat er vanalles mis is in het park: demonen, geesten en levende mascottes verschijnen overal en nergens. Dit alles lijkt verbonden te zijn aan de geschiedenis van het pretpark en de mysterieuze eigenaar, Pauline Phoenix. Met de hulp van een diverse cast aan supporting characters navigeren ze door de mysteries van het pretpark, persoonlijke problemen en, soms nog ingewikkelder, de nuances van vriendschap.
Wat vooral opvalt aan Dead End is hoe moeiteloos de representatie is. Niet alleen is er grote diversiteit, het is nooit stereotyperend. Ook is er naast culturele diversiteit veel ruimte voor diversiteit op het gebied van gender en seksualiteit. Zo is hoofdpersonage Barney een transman die gedurende de serie worstelt met de verslechterde relatie met zijn familie (overigens zonder dat hij ook maar enig moment twijfelt over zichzelf). Ook neurodivergentie komt naar voren: secundair hoofdpersonage Norma leert gedurende de serie hoe haar autisme haar soms dwars zit in het vormen van vriendschappen. Bovendien is er veel ruimte voor intersectionaliteit: Norma is Pakistaans-Amerikaans en biseksueel, en zij is niet het enige LHBTQIA+-personage van kleur.
Zelfs met de vrij korte runtime vindt de serie tijd om verschillende relaties tussen personages te ontwikkelen. Er wordt tijd genomen voor persoonlijke ontwikkeling tussen het demonen-jagen door, wat de binding met de personages groter maakt. De combinatie van verrassend diepgaande personages en whimsical mysterie maakt Dead End: Paranormal Park een waar genot om te kijken! Als je zoals ik fan bent van Gravity Falls, Steven Universe of She-Ra zal je zeker een goede tijd hebben met deze serie.
Over de auteur(s)
