De Belgische Fleur Pierets en de Nederlandse Julian Boom kwamen in 2017 wereldwijd op het nieuws omdat ze in alle landen zouden trouwen waar dat voor koppels van hetzelfde geslacht mogelijk was. Samen vormden zij het kunstenaarsduo JF. Pierets. Hun project, genaamd ‘22’ (wat staat voor het aantal landen waar same-sex-huwelijken toen mogelijk waren toen), ging van start op 20 september 2017. Expreszo was aanwezig bij hun tweede huwelijk uit de reeks, in Amsterdam. Na het vierde huwelijk, in Parijs, werd deze ‘wereldtournee van de liefde’ echter ruw onderbroken: Julian werd gediagnosticeerd met agressieve hersentumoren. Ze stierf, zes weken later, op 22 januari 2018.
Fleur bleef achter en kon maar één ding doen: schrijven. En dat deed ze. Midden in haar rouwproces, of misschien wel als deel van haar rouwproces, schreef ze alles op. Ongecensureerd beschrijft ze het oneindige verdriet, waar ze zo plotseling in is komen te vallen. Ze neemt ons mee en blijft constant heel eerlijk en dat maakt het boek, genoemd naar haar overleden levenspartner, best aangrijpend.
In ‘Julian’ schrijft ze over het hebben, verliezen en het missen van de liefde van haar leven. Het boek vertelt het verhaal over de prachtige liefde tussen Fleur en Julian waar ieder liefde-verlangend-mens jaloers op kunnen worden. Het liefdevolle leven samen en hoe dat veel te vroeg geëindigd is, wordt onwijs mooi, treurig en pakkend beschreven. Nog niet eerder riep een boek bij mij zoveel verschillende emoties op. Alles kwam voorbij: jaloezie, verdriet, vlinders, blijdschap, boosheid, onbegrip, trots en frustratie. Het boek moest regelmatig aan de kant gelegd worden, het werd me te veel. Maar het verhaal loslaten, dat deed ik niet.
Naast het persoonlijke liefdesverhaal en het rouwproces die natuurlijk sterk naar voren komen, valt er ook wat te leren. Haar boek is rijk aan korte verhalen over LHBT+-figuren van vroeger en nu. Dit hangt eigenlijk heel goed samen met het doorlopende verhaal dat het boek bevat. Het is te merken dat Fleur veel goede research heeft gedaan, die ze goed leesbaar onder woorden weet te brengen.
Er zit niet bepaald een spanningsboog in het verhaal, maar toch wilde ik constant door blijven lezen. Alsof er aan het einde van het verhaal iets moois zou staan te wachten. Ik keek uit naar een verrassing… ook al wist ik waar het eindigen zou. Eenmaal op de helft, hoopte ik dat het boek nooit op zou houden. Er komt te snel een eind aan het verhaal, net zoals er veel te snel een einde kwam aan het leven van Julian Boom.
‘Julian’ is een prachtig eerbetoon aan een mens, een rolmodel en een liefdevolle partner. Dit boek zou gelezen moeten worden door iedereen die een reminder nodig heeft dat ze hun geliefde eens goed vast moeten pakken en beseffen dat het zomaar ineens voorbij kan zijn.
Foto: David Degelin
Over de auteur(s)
