Let op: ANNE+ film spoilers!
Ik heb dit weekend voor het eerst een seksscène gezien waarin ik me als non-binair persoon goed kan herkennen. Ik voelde herkenning, blijdschap, opwinding en verdriet. Het deed me veel.
Mijn vriendin en ik zitten al een tijdje te kijken naar de ANNE+ film. De verhaallijn van Lou en Anne wordt steeds interessanter. Terwijl Anne en Lou elkaar zoenen en Anne haar shirt uit doet, krijg ik het op de bank steeds warmer. Dit wordt een spannende scène. Ik zie de personages op televisie met elkaar vrijen en dat maakt iets in mij los. Het voelt alsof ik mezelf zie. Dat heb ik nog niet eerder zo duidelijk mogen ervaren. Als Lou diens shirt uittrekt en ik een platte borstkas zie met littekens voel ik een steek van positieve jaloezie. Ik wil dat ook; ik wil ook zo zelfverzekerd zeggen dat mijn lichaam mooi is en de ander vol trots mijn lichaam laten zien.
Op het scherm zie ik voor het eerst iets waarin ik mezelf kan verplaatsen. Ik zie een liefdevolle manier van seks met communicatie op de belangrijke momenten. Ik zie twee personages die van elkaar genieten en opgewonden zijn over het idee van met elkaar zijn. Als ik kijk naar Anne en Lou zie ik de spanning die komt kijken bij het hebben van seks waarbij alle personen zich goed voelen. Dit is herkenbaar voor mij. Ik zie de samensmelting van twee lichamen, ondanks of juist doordat er een silicone voorwerp meedoet. Een voorwerp waarvan ik weet dat het kan voelen als een deel van jezelf. Ik zie dat Lou dat ook zo voelt. Het is heel natuurlijk om ze samen te zien. Het laat zien dat het heel normaal is om op deze manier seks te hebben met elkaar. Dat is iets wat ik zelf soms nog best moeilijk vind om te geloven.
Tijdens de scène zie ik dat zowel Lou als Anne de behoefte van de ander serieus neemt. Lou geeft aan dat hen graag een strap-on wil gebruiken. Anne geeft aan dat ze dat wel ziet zitten, maar dat zij het nog niet eerder gedaan heeft. Wanneer ze seks hebben wordt duidelijk dat deze manier van seks past bij de behoefte die ze hebben. De ontlading die er is aan het einde van de scène herken ik uit mijn eigen seksleven. Vooral als ik mezelf toe laat om helemaal op te gaan in mijn gevoel. Ik bedoel daarmee dat er geilheid is over het idee van hoe je seks hebt, in plaats van geilheid van de aanraking (daar beneden). Doordat ik op het scherm zie dat de seks voor Lou bevredigend is, voel ik me beter over het feit dat ik zonder een orgasme, kan voelen dat ik klaarkom. Ik merk dat het me een bepaalde rust geeft. Het voelt als een goedkeuring van mijn seksleven.
De praktische kanten van deze soort seks, zoals het pakken en wegleggen van een strap-on, komt ook aan bod. Dat is onderdeel van de seks, maar misschien niet het meest sexy. Voor mij voelt dat moment altijd als een onderbreking. Ik zie mezelf zitten op de rand van het bed, zoals Lou op het moment dat die de strap-on omdoet. In mijn hoofd is het vooral een vervelend moment, terwijl ik Lou in de film tijdens dit moment enorm sexy vind. Misschien ben ik zelf ook sexy op die momenten.
De gezichtsuitdrukking van Anne terwijl ze bezig zijn, maakt me opgewonden. Het is een soort verbazing dat iets zo fijn kan voelen. Alsof zij ook kan voelen dat het voor Lou echt voelt. Alsof ze allebei weten dat dit zo hoort. En ik zie dat ze ervan durft te genieten. Het voelt alsof ik er echt bij ben, alsof ik ook meedoe. Het lijkt net alsof ik mijn eigen bedpartner zie als ik naar Anne kijk.
Dit is een beeld dat ik nodig had. Het geeft me meer zekerheid over de manier waarop ik seks heb. Dat het sexy, geil en normaal is om op deze manier seks te hebben. Dat je lichamelijk iets kunt voelen zonder dat je geslachtsdelen aangeraakt worden. Het geeft me een gevoel van herkenning, ontspanning, opwinding en geluk. Aan de andere kant maakt het veel verdriet bij me los. Waarom is het de eerste keer dat ik dit zie? Ik ben begin twintig en ik ben al lang bezig geweest met het ontwikkelen van mijn seksualiteit. Wat was er gebeurd als ik dit eerder had kunnen zien? Had dat mijn leven makkelijker gemaakt? Ik ben in ieder geval blij dat ik het nu heb mogen zien, want het zal mijn seksleven positief veranderen.
Alle emoties worden me teveel en terwijl Anne de seksscène afsluit met een orgasme, eindig ik op de bank met een huilbui. Dat had ik niet verwacht, maar het is wel een manier om ook aan mijn vriendin te tonen wat het met me doet. Gelukkig kan ik, in tegenstelling tot Anne, goed praten over mijn gevoelens en het geeft me de mogelijkheid om een goed gesprek te voeren over seks. Niet alleen met mijn vriendin, maar ook met mezelf. Vooral om te bedenken en te voelen hoe ik eigenlijk seks wil hebben. Wat vind ik geil? Hoe zorg ik dat ik me goed voel tijdens de seks? Hoe kan ik dat aan mijn bedpartner laten weten, zonder dat ik bang hoef te zijn dat het raar is?
Ik merk dat ik ook nieuwsgierig ben naar hoe Anne en Lou hebben gepraat over hun ervaringen met gender en hoe dat invloed heeft op seks. Het voelt voor mij alsof Anne precies weet wat ze moet doen en alsof het voor haar weinig invloed heeft op haar band met Lou. Het lijkt alsof het logisch is hoe ze met elkaar omgaan en hoe ze “de rollen” verdelen. Aan de ene kant is dat een ideale situatie, maar aan de andere kant vraag ik me af of dat realistisch is. Zelf vind ik het lastig om goed aan te geven wat ik prettig vind tijdens de seks, vooral in relatie tot mijn genderidentiteit. Ik vind het lastig om dit voor of tijdens de seks te communiceren met mijn bedpartner en heb behoefte aan een voorbeeld. Aan de andere kant denk ik dat, door er veel nadruk op te leggen, seks moeilijk of ingewikkeld overkomt en dat past niet echt bij de boodschap van de film.
Tijdens het einde van de scène geeft Lou ons een prachtige boodschap mee: “Mensen lopen zoveel mis door niet hun fantasieën en gevoelens met elkaar te delen”. Daar ben ik het helemaal mee eens. Voor mij gaat het nog verder dan dat. Het gaat ook om het toelaten van je eigen fantasieën en gevoelens, want dan kun je ze veel makkelijker delen. En daar wordt de seks ook veel leuker van.
Bekijk nu ANNE+ op Netflix.
Over de auteur(s)
