Meisje dat wegkijkt van camera
Ravi Roshan

Sophia: Meisje met het masker

In Sophia’s nieuwste column vertelt ze over hoe het haar soms moeite kostte om zichzelf te zijn.

Ik sta bij de kipkraam in Zwolle te wachten op mijn bestelling. Terwijl ik wacht, komt er vanaf de school een paar meter verderop een groepje meiden aangelopen. Ze zijn ongeveer van mijn leeftijd, waarschijnlijk zitten ze in hun examenjaar. Ook zij hebben blijkbaar trek, want niet veel later staan ze naast mij op hun bestelling te wachten .

Eén van de meisjes in het groepje trekt mijn aandacht. Ze heeft een doorsnee uiterlijk. Blond haar, opgemaakte blauwe ogen, een zwarte gewatteerde jas en lange benen in een blauwe spijkerbroek. Haar vriendinnen luisteren geboeid, terwijl ze iets vertelt. Die vriendinnen zien er – afgezien van hun huids- en haarkleur- eigenlijk precies hetzelfde uit.

Het is een groepje van het “soort” waar ik tot een paar jaar geleden maar al te graag bij wilde horen. Ik deed mijn uiterste best om ervoor te zorgen dat deze meisjes me aardig vonden, want ze waren populair. Ik keek tegen ze op, kopieerde ze onbewust, maar eigenlijk was ik doodsbang voor ze. Want o wee als je iets anders doet dan zij. Als je tegen ze ingaat, als je ergens een andere mening over hebt. Dan worden ze gemeen, dan hoor je er niet meer bij.

Dit alles schiet door mijn hoofd, terwijl ik naar deze meisjes kijk. Begrijp me niet verkeerd, het kan natuurlijk zo zijn dat dit wel gewoon een superhecht vriendengroepje is. Misschien zullen deze vriendinnen die na de middelbare school nog jaren bevriend blijven en volledig zichzelf kunnen zijn bij elkaar. Maar omdat ik er een bepaald type in herken, moet ik denken aan hoe ik vroeger zelf altijd een masker droeg op school.

Als ik naar dit meisje kijk, zie ik mezelf van jaren geleden. Ook ik wilde er graag bijhoren. Daarom lachte ik keihard mee als iemand een kwetsend grapje over mij maakte, om maar niet te laten zien hoe erg het mij eigenlijk raakte. Ik wilde er precies hetzelfde uit zien als ieder ander. Maar eigenlijk had ik er elke dag moeite mee om die kleren aan te trekken, omdat ik me er gewoon níét lekker in voelde.

Uiteindelijk werd ik daar alleen maar diep ongelukkig van.

Aan iedereen die zich ook wel eens zo voelt, gooi dat masker af. Wees jezelf, dan ben je het mooist. 

Over de auteur(s)

Sophia

Sophia

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.