Hoe versier je nou een vrouw? Hoe flirt je, wat doe je op een date? Eline Zegers schreef hierover in haar boek Vrouwen versieren voor vrouwen en redactielid Sara nam deze eens onder de loep. Helaas kwam hen, naast goede flirttips, ook wat ingesleten stereotypen tegen.
Tips en tricks
Het boek is in essentie de basis voor leren flirten en daten met vrouwen* die op vrouwen vallen. Eline geeft antwoord op alle vragen die dating ‘newbies’ in deze specifieke wereld zouden hebben. Hoe ontmoet ik vrouwen? Hoe flirt ik, en hoe houd ik een appgesprek op gang?
Ik vond bijvoorbeeld de tip om een ‘flirtdagboek’ bij te houden best goed. Zo kan je analyseren wat er goed ging op de date en wat minder. En zo houd je ook bij wat voor mensen je leuk vindt. Zelf zit ik al een langere tijd in een (monogame) relatie, maar merkte ik dat het analyseren van dates hielp. Zo maakte het me beter in het herkennen van leuke en passende potentiële partners!
Toegankelijk
Het boek is heel overzichtelijk opgedeeld in hoofdstukken. Hierdoor is het makkelijk terug te bladeren door de hoofdstukken als je iets wil nalezen. Daarbij is het taalgebruik vaak vlot, met een vleugje humor. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt en termen die misschien onbekend voor de lezer worden uitgelegd. Zeker als je net in deze scene komt kijken is dat handig.
Ook staan er hele concrete tips in, soms zelfs letterlijk zinnen die je kan gebruiken om te flirten. Ik kan me voorstellen dat, wanneer je geen natuurtalent bent in flirten, dit een fijne houvast is.
Verder nog prettig: de eerlijke ervaringen van de schrijver zelf. Eline vertelt openhartig over de keren dat zij een blauwtje liep of juist succes had. Zoals eerder genoemd, doet ze dit op een ludieke wijze. Humor is alleen geen vrijbrief voor zaken zoals stereotyperingen.
Stereotypes
Helaas waren er een paar hoofdstukken en alinea’s in het boek die me toch wat tegen stonden. Zo is er een paragraaf getiteld ‘hoe herken ik de lesbische/biseksuele vrouw?’. Daarbij schrijft de auteur al dat ze heeft getwijfeld of ze dit stuk zou schrijven.
Uiterlijk zegt niks over je seksuele oriëntatie
Zo komt er dus een lijstje met uiterlijke kenmerken van een vrouw die op vrouwen valt. Het gaat over ‘stoere bewegingen’ en ‘als haar blouse helemaal is dichtgeknoopt of juist helemaal openstaat’. En ze schrijft dat biseksuele vrouwen qua ‘stoerheid’ tussen hetero en lesbische vrouwen in zouden zitten. Als er iets is wat mij kwaad maakt, is dat het reduceren van biseksualiteit (of bi+ zijn) tot iets wat ergens ‘tussenin zit’. Bi+-vrouwen (en mensen for that matter) zijn zo ongelofelijk divers, net als lesbische mensen (en hetero mensen).
Daarbij noemt de auteur ook dat er sprake is van een hetero-alarm bij het zien van teveel make-up, hoge hakken of nagellak etc. En dan staat er casual tussen haakjes ‘het kunnen ook gewoon femmes zijn’. Misschien dat het me ook gewoon persoonlijk raakt, maar het is vervelend om telkens als ‘hetero’ worden weggezet. Één belangrijke vraag wordt hierbij niet beantwoord ‘ben ik queer genoeg?’. Een vraag die velen van ons herkennen en die deels veroorzaakt wordt door dit rijtje stereotyperingen.
Mijn tip: blijf weg bij deze stereotyperingen. Misschien dat sommigen onder de stereotyperingen vallen, prima, maar velen ook niet. Je doet mensen tekort en versterkt kwalijke beelden over queer mensen en hoe ze eruit zouden moeten zien. Zeker als voorwaarde om gelezen te worden als queer. Dan heb ik het nog niet eens over mensen die niet veilig zichzelf kunnen zijn. Zij kunnen zichzelf helemaal niet zo uiten.
Consent
Tot zover het meest tenenkrommende hoofdstuk, nu naar de meest tenenkrommende zin: ‘straight girls are like spaghetti, straight until wet’. Dit vertaalt zich (niet letterlijk) naar de opvatting dat hetero vrouwen hetero zijn totdat ze worden versierd door een vrouw. Net als spaghetti ‘straight’ (hetero) is totdat het gekookt wordt.
De auteur doet er vrij gemakkelijk over; je hoeft niet altijd te vragen of ze (ook) op vrouwen valt. Sommige hetero vrouwen willen een avontuurtje. Als bi+ persoon zie seksualiteit zeker ook als iets fluïde, wat kan veranderen of van de context afhankelijk is. Maar toch krijg ik de kriebels van deze zin.
Je neemt eigenlijk zo de seksuele oriëntatie van heteroseksuele vrouwen niet serieus. Oké, als ik meespeel, zou het kunnen dat iemand wil experimenteren. In dat geval is het prima. Maar de stelling van deze zin voelt alsof het geforceerd wordt. En natuurlijk is er weer een duidelijke tweedeling tussen ‘hetero’ en ‘lesbisch’. Hierbij worden biseksualiteit, bi+-personen of mensen zonder duidelijk label voor hun seksualiteit daarbuiten gelaten.
Deze houding wordt eigenlijk alleen maar versterkt door het indelen van vrouwen in ‘jagers’ en ‘verzamelaars’. Deze tweedeling is natuurlijk een beetje aangedikt, maar ergert mij toch. Het voelt een beetje als een imitatie van de hetero dynamiek waarbij ‘mannen’ dan achter de ‘vrouwen’ aanmoeten (dit is gechargeerd uiteraard). In de realiteit ligt het toch wat genuanceerder?
Taal en inclusiviteit
Dan nog het verlengde van mijn eerdere opmerkingen: de humor en het taalgebruik zorgt voor luchtigheid maar sluit ook mensen buiten. De auteur benadrukt al dat ze de term ‘vrouwen’ nadrukkelijk gebruikt, waarbij non-binaire mensen er dus al buiten vallen. Waarschijnlijk is dit een overweging van de auteur, omdat ze zich specifiek op vrouwen richt. Hoewel ik denk dat non-binaire mensen zeker tegen andere dingen aanlopen tijdens het daten, zijn er zeker ook parallellen. Zo kunnen beide identiteitslabels (op vrouwen vallen, non-binair zijn) behoorlijk onzichtbaar zijn en zorgen voor moeite met het vinden van een date.
Daarnaast was ik verrast het split-attraction model te vinden in het begin van het boek. Bij dit model kunnen romantische (of ‘emotionele’ zoals de auteur het noemt) aantrekking en seksuele aantrekking overlappen. Jammer is dat de auteur er vanuit gaat dat de lezer op zoek is naar de ‘sweet spot‘. Dit is de overlap van emotionele en seksuele aantrekking. Maar er zijn ook aseksuele en aromantische mensen die misschien baat kunnen hebben bij het boek!
En wat ik al eerder heb genoemd: er is sprake van bi-erasure in dit boek. Hoewel de termen ‘queer’ en ‘biseksueel’ in de introductie één keer genoemd worden, komen ze niet of nauwelijks terug in het boek. Alleen, helaas, in het deel over hoe je de ‘lesbische/biseksuele’ vrouw herkent. Ik voel me, los van mijn genderidentiteit, compleet uitgewist.
Eindoordeel
Op het eerste gezicht zou ik de target audience zijn voor dit boek. Na het gelezen te hebben echter, merk ik toch dat het misschien niet aan mij gericht is. Ik wil benadrukken dat ik het belangrijk vind dat dit boek bestaat. Zeker aangezien concrete boeken en literatuur over queer daten nogal schaars zijn. Toch merk ik dat bepaalde uitspraken in het boek mij een beetje tegenstaan.
Ik kan het dus van harte aanraden aan mensen die zich echt geen raad weten in de ‘sapphic dating scene’ en houvast kunnen gebruiken. Dit boek is daar echt een goed naslagwerk voor. Maar weet het ook op een gegeven moment los te laten! Deze datingwereld is genuanceerder dan uit te drukken is in tips en tricks.
*De auteur van het boek houdt bewust het woord vrouwen aan, ook al weet ze dat deze term niet iedereen aanspreekt.
Over de auteur(s)
