Troye Sivan (23) sloeg Nederland gelukkig niet over dit jaar. Op 5 maart stond hij met zijn ‘The Bloom’ Tour in een uitverkochte AFAS Live in Amsterdam. De extravagante queer popster liet de vloeren van AFAS Live trillen door al zijn danswaardige hitjes, waar iedereen ongegeneerd op los ging. En dat terwijl, zo zei hij het zelf, hij zo ziek was als een hond.
Nadat het publiek opgewarmd is door Troye’s goede vriend Leland, zit de sfeer er goed in. De regenboogvlaggen in het publiek zijn in overvloed en ik vermoed dat op zijn minst 75% van de bezoekers zich identificeert met één van de letters van het LHBT-alfabet. En dat is ook niet gek, Troye staat al tijden bekend als LHBT+ icoon. Dat begon al toen hij nog vlogger op Youtube was, waar hij in 2013 uit de kast kwam als homo.
Het publiek is meteen laaiend enthousiast als hij vanachter een gigantisch rood doek het podium betreedt. Hij trapt af met de eerste hit van de avond, ‘Seventeen’. In het midden van het liedje verdwijnt hij weer achter het doek. Ietwat dramatisch (maar oh zo typisch Troye Sivan) valt het rode doek een paar seconden later, op de drop van zijn nummer, naar beneden op het podium. Daarachter verschijnt de goedgeklede Sivan op een verhoging op het podium, waar hij het eerste voorproefje laat zien van zijn ontzettend soepele dansmoves.
Na drie liedjes neemt Troye even de tijd om te kletsen met het publiek. Waarbij hij nonchalant slokjes neemt van zijn thee. Waarom thee? “Guys, I am as sick as a dog right now. Last night I was feeling a little bit weird, I was trying to fall asleep but my throat was killing me. But this is the biggest show, so I had to play this. I’m sorry if at times I sound like a frog.”
Het publiek lijkt genoegen te nemen met die aankondiging. Waarschijnlijk komt dat vooral omdat hij direct daarna één van de oudere hits gaat spelen waar vele queer-jongeren zich in kunnen vinden. Terwijl hij ‘Heaven’ start, gaan de meeste regenboogvlaggen de lucht in. Tranen stromen bij sommigen over hun wangen en het publiek zingt luidkeels met hem mee. Troye schreef het nummer over zijn coming out-ervaring.
“This song means the world to me. I wrote it about the confusion of what the future will hold for me. Like, am I going to get married? Am I going to have kids? And that was really scary when I was 15. So I ended up writing this song, and the song is about being like: you know what? Fair enough, maybe I don’t know any of these things. But also… Maybe I don’t care. As long as I’m cool with me, then that’s all that really matters.”
Na zijn recente hit ‘I’m so tired’, die hij samen heeft geschreven met Lauv (bekend van onder andere ‘I like me better’), rent Troye van het podium af. Even ontstaat er bij mij paniek, hij zal toch niet te ziek zijn om de show af te maken? Na een korte pauze komt hij gelukkig terug in een andere outfit, en er volgt een opluchting. Of toch niet? Als concertganger bekijk ik altijd de setlist van een artiest vooraf, om in te schatten hoe lang het concert zal duren en welke liedjes ik kan verwachten. Na de pauze slaat Troye een drietal liedjes over. Dat was voor mij een flinke teleurstelling.
Naarmate de show vordert, raakt Troye’s stem nog meer belast. En dat is helaas ook te horen Hij slaat nóg twee liedjes over aan het einde. Je kunt merken dat Troye er alles aan doet om echt een show neer te zetten. Hij laat weten erg te balen van zijn keelpijn en zegt: “I can cry right now. I promise I will come back very soon and do all the songs for you.”
Hij sluit af, 15 minuten en 5 liedjes te vroeg. Maar hij sluit wel af met een knal! We kunnen hem zijn iets ingekorte show niet kwalijk nemen, hij heeft echt zijn best gedaan. En ondanks dat zijn stem hem soms in de steek liet, weet ik wel zeker dat iedereen heeft genoten zijn voelbare, en positieve, energie.
Troye, mocht je écht terugkomen, geloof dan maar dat ik er weer bij ben om me zo vrij te kunnen voelen als op dinsdag 5 maart. Bedankt voor je vibes, je dansjes en je liefde. We want more!
Over de auteur(s)
