Twee weken geleden begon ik aan The Imperfects op Netflix. Ik had niks anders om te kijken. Ik had alleen de trailer even bekeken voordat ik aan de eerste aflevering begon. Voor het grootste gedeelte van aflevering één, was ik nog niet overtuigd dat ik zou blijven kijken. Het leek geen hoogstaande serie en ik twijfelde of ik meer wilde zien. Toen aan het einde één van de hoofdpersonages “I’m ace” zei, was ik verkocht. Ik klikte direct door naar de tweede aflevering!
Coming-of-rage
The Imperfects is een sciencefiction serie die op 8 september in première ging op Netflix. Het bestaat uit tien afleveringen van drie kwartier. De serie wordt gepromoot als een ‘coming-of-rage’-verhaal (een woordgrap gebaseerd op het genre coming-of-age), en volgt drie twintigers die na experimentele gentherapie bijzondere bijwerkingen hebben die hen superkrachten geven. Het trio (Abbi Singh, Juan Ruiz en Tilda Weber) wil Dr. Sarkov vinden, de onderzoeker die hen dit heeft aangedaan, en zo hun monsterlijke bijwerkingen ongedaan maken. De bijwerkingen van het drietal doen denken aan die van wezens uit legendes, namelijk de succubus, chupacabra en banshee.
“I’m ace”
Vaak zoek ik actief naar queer series, films en boeken. Dat maakt ook dat een LHBTQIA+-personage over het algemeen niet als een verrassing komt: ik weet al dat ze queer zijn. Omdat ik in een verveelde bui begon aan The Imperfects, en het nog maar een paar dagen op Netflix stond toen ik eraan begon, wist ik niet wat voor representatie ik tegen zou komen. Wat ik al helemaal niet had verwacht is dat één van de hoofdpersonages aan het eind van de eerste aflevering uit de kast komt als ace, wat staat voor ‘aseksueel’.
Zelfs in series met veel queer representatie is aseksuele representatie vaak ver te zoeken. Om het eerste (en toen nog enige) LHBTQIA+-personage in de serie aseksueel te laten zijn, was een fijne verrassing. De serie legt ook niet aan de rest van het trio, of aan de kijkers, uit wat ‘ace’ precies inhoudt; het plot gaat gewoon door. Ik moest uiteraard de serie even op pauze zetten om een paar vrienden hier vol enthousiasme over te appen.
Realistisch en niet altijd likeable
Als ik series binge weet ik nooit of mijn eerste reactie hetzelfde is als mijn reactie nadat er wat tijd overheen is gegaan. Mijn eerste reactie op The Imperfects is in ieder geval positief. Met veel actie, interessante personages en complexe morele vraagstukken werkt de serie naar een mooi einde (en een spannende cliffhanger) toe.
Wat ik fijn vind aan The Imperfects is dat de personages het juiste willen doen, ook al hebben ze moeite met wat ‘het juiste’ is, of maken ze soms een verkeerde keuze. Dit maakt ze niet altijd even likeable maar wel realistischer. Naast hun zoektocht naar Dr. Sarkov krijgen ze te maken met een organisatie die hen achterna zit, blijken andere jongeren van de gentherapie ook krachten te hebben, en proberen ze hun familie en vrienden veilig te houden. Hierdoor wordt het verhaal steeds complexer en raken ze verder verstrikt in hun nieuwe leven als ‘monsters’.
Er gebeurt veel in de tien afleveringen, waardoor ik in ieder geval ’s avonds laat nog iets te vaak op ‘volgende aflevering’ heb geklikt. Het maakte wel dat we soms wat vluchtig langs plotpunten gingen waar naar mijn gevoel meer tijd aan besteed had mogen worden. Over het algemeen vind ik het een spannende serie die makkelijk wegkijkt, en ik hoop echt dat er een tweede seizoen van komt.
Content warnings
In Nederland is deze serie voor 16 jaar en ouder, met meerdere scènes waarbij personages op verscheidene, gruwelijke wijzen doodgaan of vermoord worden. De hele serie draait om ethisch (of juist onethisch) gedrag door onderzoekers. Maar dat is niet alles, er is veel om rekening mee te houden. Kijk voordat je begint dus even op IMDb voor andere waarschuwingen.
Mocht dit je niet afschrikken, dan raad ik de serie zeker aan!
Over de auteur(s)
