Het internet, streaming services en de boekhandel staan vol met media om van te genieten. Soms kan het moeilijk zijn om te weten waar je je kostbare tijd in kan steken. Om jou de zoektocht te besparen delen verschillende Expreszo’ers hun favoriete queer media van dit moment. Deze keer zijn dat: het boek Greedy, Netflix-series The Ultimatum: Queer Love en Glamorous, en Paramount+-serie Rise of the Pink Ladies.
Jamie (zij/haar)
Greedy: Notes from a Bisexual Who Wants Too Much – Jen Winston
Als mensen me vragen welk label ik gebruik, zeg ik de laatste tijd vaak gekscherend dat ik bi ben, “maar mannen haat”. Of ik ze echt haat, weet ik niet, maar dat is ook niet het punt dat ik wil maken. Waar ik wel mee struggle is het label ‘bi’ gebruiken, zonder interesse of ervaringen te hebben met mannen. In Greedy laat Jen Winston me juist de andere kant van dit verhaal zien.
Hen omschrijft in de eerste twee delen van haar boek vooral de encounters die ze in hun leven heeft gehad met mannen, en dat zijn er nogal wat. Tussen de regels door lees je hun bicuriousity, maar nooit geeft ze mij de indruk dat je per se evenveel op mannen als vrouwen moet vallen om bi te zijn. Indrukken die hen me wel geeft: dat het oké is om niet altijd te weten wat je voor iemand voelt; dat je altijd kan blijven groeien om zo min mogelijk kapitalistisch, racistisch en homofoob te zijn; en dat alle gevoelens die je hebt valide zijn.
Hoewel Jen en ik in veel opzichten erg verschillen van elkaar, kon ik mezelf vaak herkennen in hun teksten. Het fijne aan het boek vind ik dat het is opgedeeld in vier delen, met een eigen thema of levensfase per deel. Per thema beschrijft Jen in losstaande hoofdstukken hoogte- en dieptepunten uit haar leven. Hen schaamt zich niet voor onwetendheid uit haar verleden of momenten waarop ze liever anders had gereageerd. Ik lees in hun boek duidelijk de groei die Jen heeft doorgemaakt en dat maakt me trots en hoopvol. Aan het eind van het boek baalde ik daarom ook dat het uit was. Gelukkig heeft Jen achterin nog een lijst opgenomen met allerlei referenties naar interessante artikelen. Genoeg leesvoer voor de komende tijd dus.
Pepijne (zij/hen)
The Ultimatum: Queer Love
Het kan je bijna niet ontgaan zijn: er is een queer editie van de reality show The Ultimatum! De serie noemt zichzelf een sociaal experiment, waarbij er vijf lesbische koppels deelnemen. Bij alle koppels is een van de twee klaar om te gaan trouwen, maar is de ander nog niet klaar om dat commitment aan te gaan. Je raadt het al: er wordt een ultimatum gesteld. Of trouwen, of uit elkaar. Om deze keuze te maken, worden de deelnemers geholpen door een proef-huwelijk aan te gaan. Maar niet alleen met hun eigen partner, want iedereen heeft daarnaast ook een proef-huwelijk met één van de andere deelnemers… Kortom, een perfect recept voor sensatie. En geloof me, de sensatie is er!
De serie geeft absoluut geen representatief beeld van een gezonde relatie weer, maar juist de toxic trekjes zorgen ervoor dat de serie vermakelijk is. Al vraag ik me af en toe af of er niet iemand had moeten ingrijpen, omdat er soms wel te ver wordt gegaan en er wordt gesproken van abusive handelingen. Ga dus vooral niet kijken als je op zoek wilt naar goede representatie van queer liefde, maar als je van reality series houdt zul je hiervan smullen!
Es (hen/hun)
Rise of the Pink Ladies
Na ongeveer een maand de muziek en acteurs op Tiktok voorbij te hebben zien komen, besloot ik toch de nieuwe Grease prequel serie Rise of the Pink Ladies te kijken. Ik ben zelf nooit bijzonder groot fan geweest van de originele films, maar de pitch van een female-focused, meer socially conscious verhaal met queer representatie intrigeerde mij. Bovendien: de aesthetic is gewoon te goed. Zoals de naam impliceert volgt deze serie de vorming en ontwikkeling van de Pink Ladies uit de originele film en hun relatie tot de T-birds. Het brengt een focus op de outcasts die zich afzetten tegen de status-quo van de populaire rijke kids. Onderwerpen als racisme, interculturalisme, slut-shaming en gender worden uitgebreid behandeld. Hiermee slaagt de serie er in om een update te maken die goed past in de zeitgeist van 2023.
Zoals de originele films is Rise of the Pink Ladies een musical. De muziek is niet altijd geweldig, maar de cast brengt elk nummer met zoveel energie dat je niet stil kan blijven zitten. Hoewel het voor het gros van de cast hun eerste TV-rol is, hebben velen podiumervaring die merkbaar kwaliteit brengt. Wilde choreografie en origineel gebruik van sets maakt het een van de meest bijzondere musical-adaptaties die ik de laatste tijd heb gezien.
Hoewel de serie als geheel prima enjoyable is, is het personage van Cynthia de duidelijke stand-out voor queer kijkers. De worsteling van een non-binaire lesbienne in de 1950’s is uniek en intrigerend en pijnlijk herkenbaar. (Nota Bene: in de serie wordt Cynthia alleen omschreven als ‘tomboy’, maar de algemene fan interpretatie leest haar als non-binair.) Geen ‘one of the guys’ en ook geen herkenning voelen met de meiden; fundamenteel heeft Cynthia moeite met zich voelen alsof ze nergens ‘echt’ thuis hoort. En kan niet iedereen daaraan relateren?
Bovendien is Cynthia’s wens om een T-birds jasje te krijgen erg herkenbaar voor 12-jarige ik (en vast vele anderen). Ari Notartomaso brengt het character op een genuanceerde en realistische manier die wegblijft van statische stereotypen en ruimte laat voor Cynthia om zichzelf te ontdekken. En de volwaardigheid waarmee de serie haar verhaal behandelt is verfrissend in tegenstelling tot veel andere series waar queer narratives nog steeds een ondergeschoven kindje zijn.
Grease is the word, ga allemaal deze serie kijken! Op dit moment is de serie officiëel gecanceled door Paramount. Dit betekent dat hij van hun platform af gehaald zal worden. Ben je ook klaar met het cancelen en verdwijnen van queer series? Help de serie te redden door de petitie te tekenen en erover te praten op social media!
Dylan (hij/hem)
Glamorous
Al gehoord van de nieuwe serie Glamorous? Deze nieuwe Netflix Original-serie belandde na de release al gauw in de top 10 best bekeken series op het platform. Misschien is het wel de aanwezigheid van Kim Cattrall, bekend van haar rol als de sex-positive diva Samantha Jones in Sex and the City, die mensen zo nieuwsgierig maakt. Al is het in deze serie toch echt de gender non-conforming make-up goeroe en beauty-influencer Marco Mejia (Miss Benny) die de aandacht, harten en misschien zelfs banen steelt.
Na zijn ontmoeting met Madolyn Addison (Kim Cattrall), CEO van het make-up imperium Glamorous, biedt zij Marco een baan aan als haar tweede assistent, tot ongenoegen van haar jaloerse zoon: ‘‘He’s gonna yas queen us into bankruptcy’’. Ook Madolyn is niet direct overtuigd en vertelt Marco dat het (bedrijfs)leven uit meer dan alleen glitter en glamour bestaat. Toch blijkt dat niet alleen Marco zichzelf moet bewijzen wanneer duidelijk wordt dat het bedrijf al enige tijd verlies draait. Zowel Madolyn als haar medewerkers zullen hun trots opzij moeten zetten om het bedrijf te redden en te voorkomen dat het merk in plaats van ‘klassiek’ de stempel ‘ouderwets’ opgedrukt krijgt.
Met een Pride-campagne hoopt het bedrijf de harten van de beauty community terug te winnen. Of dit gaat lukken, is nog maar de vraag. Zullen zij het zien als een quick cash grab of de campagne met open armen ontvangen? Zeker geen slechte vraag om jezelf als bedrijf te stellen en al helemaal relevant zo net na Pride-maand.
Glamorous is een hartverwarmende coming-of-age-dramedy die doet denken aan The Devil Wears Prada, al is Kim Cattrall bij lange na niet de office bitch waar ik stiekem op gehoopt had. De queer energy, vele verwijzingen naar popcultuur en gay bops maken echter een hele hoop goed!
Over de auteur(s)
