Ik heb nooit echt interesse in seks gehad. Toen ik in de tweede zat, hadden klasgenoten het over hun eigen lichaam ontdekken. Ik had daar totaal geen behoefte aan. Ik grapte tegen mijn moeder: “Mijn partner mag later mee uitzoeken hoe het allemaal beneden werkt.”
Waar ik in het begin gewoon geen interesse had en er dus geen aandacht aan besteedde, werd ik er wel steeds onzekerder over. Wat was er mis met mij dat ik niet de behoefte voelde om te masturberen? En waarom voelde ik geen seksuele aantrekkingskracht bij personen die ik leuk vond? Wat houdt een seksuele aantrekkingskracht überhaupt in?
Mijn moeder zei eens: “Als je je niet seksueel aangetrokken voelt, ben je niet verliefd.” Dit zorgde voor zoveel verwarring in mijn hoofd. Je wilt dus per se met iemand naar bed als je verliefd op iemand bent? Dat heb ik nog nooit gehad!
Mijn moeder zei eens: “Als je je niet seksueel aangetrokken voelt, ben je niet verliefd”
Zoektocht
Ik zou willen dat ik ondertussen goed weet wie ik ben. Dat ik aseksueel ben, of demiseksueel. Dat ik comfortabel ben in hoe ik ben. Maar dat is jammer genoeg niet zo. Ik ben nog steeds onzeker. Seks is zó belangrijk in deze maatschappij. Ik snap het niet; hoe kan iets waar ik totaal geen interesse in heb zo belangrijk zijn?
Mijn zoektocht naar mijn seksualiteit is best een lastige. Ik ben een trans man en val voor zover ik weet op mannen. Op het moment dat ik erachter kwam dat ik trans ben, verdween mijn seksualiteit even naar de achtergrond. Ik wilde me compleet focussen op mijn genderidentiteit. Ik keek veel video’s van trans mannen, maar seks kwam vaak aan bod in deze video’s. Het gebruik van testosteron, wat trans mannen nemen om in transitie te gaan, vergroot namelijk je seksdrive. Maar twee keer nul is nog steeds nul bedacht ik me dan vaak. Wel maakte het me nieuwsgierig: zou testo me een seksdrive kunnen geven? Ik sta ervoor open. In het VUMC bij de genderpoli scoor ik punten met die gedachten. Zij zien graag dat ik seks niet uitsluit. Toch respecteren ze dat ik er nu totaal geen behoefte aan heb. Iets wat verschillende GGZ-instellingen absoluut niet deden.
GGZ
Mijn eerste psycholoog reageerde best raar toen ik het hem vertelde. Ik was 18 of 19 jaar oud op dat moment. “Dat kun je niet zeggen, seks is belangrijk,” zei hij. Na die woorden duurde het heel lang voor ik het er nog een keer met hem over durfde te hebben. De tweede keer reageerde hij beter, maar de eerste keer had al een vervelende indruk achtergelaten.
Een tijdje later voerde ik een diagnostisch gesprek bij een andere instelling. Tijdens dit gesprek ging het ook over mijn seksualiteit. Ik gaf aan dat ik geen seksuele gevoelens heb. “Ah, je bent aseksueel,” zei de vrouw die het gesprek leidde. Ik voelde me zo gezien! Later las ik het verslag van de diagnose door: ik had een trek (zo noem je dat geloof ik) voor schizofrenie, omdat ik geen behoefte had aan seks. Ik was met stomheid geslagen. Zoiets zeggen op basis van het missen van een seksdrive vind ik vreemd. In deze periode was ik depressief. Het ging niet goed met me en ik hopte van instelling naar instelling.
Ook bij de derde instelling werd er op gehamerd dat seks belangrijk is en dat ik me er niet voor mag afsluiten. Als ik hier één ding van geleerd heb, is het dat ik mijn seksualiteit niet met mensen van de GGZ wil bespreken.
Seksgrappen
Ondanks dat ik nog steeds geen interesse in seks heb, ga ik er nu wel anders mee om. Ik wil niet raar gevonden worden, wil niet anders zijn. Ik weet dat je je identiteit moet omarmen, maar dat lukt mij nog niet helemaal. Als het meelachen om een seksgrap betekent dat ik niet buiten de groep val, dan lach ik mee. Sterker nog, ik ben nu vaak één van de eersten die een “that’s what she said”-grap maakt.
Toch vind ik het raar dat seks zo belangrijk is. Vul in plaats van ‘seks’ elk ander ding in, en er ontstaat een super vreemde situatie. “Eet jij geen Liga koeken? Heb je wel de juiste Liga koeken geprobeerd?” of “Kijk jij niet naar Wie Is De Mol? Je leert vanzelf te genieten van Wie Is De Mol.” Ik zou het fijn vinden als seks niet gezien wordt als een van de belangrijkste dingen in het leven. Maar zover zijn we helaas nog niet.
Over de auteur(s)
