Inclusicards wenskaarten
Fotograaf: Rick Luyks

Interview met Inclusicards: De eerste en enige inclusieve wenskaartenlijn

Wat doe je als er geen kaarten zijn voor belangrijke momenten, zoals nieuwe voornaamwoorden of een bruidspaar dat niet wit en niet hetero is? Juist, dan maak je het zelf. Dat is precies wat creatief ondernemer Liza Slootman deed in februari 2020. Na jaren van zelf kaarten knutselen vond hen het tijd om de wereld aan inclusieve kaarten te helpen. Zo werden de Inclusicards geboren: wenskaarten voor iedereen en elke situatie.

Wat was het moment dat je dacht, nu ga ik kaarten maken en verkopen?

Ik merkte als queer persoon altijd al dat ik bepaalde kaartjes miste in mijn dagelijkse leven. Maar ik herinner me nog een concreet moment dat een vriend van mij in transitie was. Voor bepaalde belangrijke momenten was ik dan zelf kaartjes voor hen aan het knutselen. Toen ik weer een kaartje aan het maken was dacht ik opeens, “ik kan toch niet de enige zijn die hier tegenaan loopt?” Daarna ben ik plannen gaan maken, heb ik een crowdfunding opgezet en de rest is geschiedenis.

Inmiddels ben je een jaar verder en heb je niet alleen je kaartenlijn uitgebreid maar ook nieuwe producten ontworpen zoals pins en stickers. Hoe kijk je terug op het afgelopen jaar?

Ik ben heel erg blij en trots. Van tevoren had ik nooit gedacht dat dit allemaal zou gebeuren. Ik dacht in het begin vooral, “ik mis specifieke kaarten voor bepaalde momenten, en ik wil ze de wereld in gooien. Daarna zien we wel weer.” Ik wist wel dat ik het sowieso niet bij vijf kaarten wilde laten, maar dat het er inmiddels meer dan veertig zijn, is zoveel meer dan ik ooit had durven dromen! Het is nu niet alleen een kaartenwinkel meer, maar ook een plek waar andere producten te verkrijgen zijn, zoals pins en stickers. Ik hoor vaak van mensen dat het op zoveel manieren iets bijdraagt aan hun leven. Dat ze bijvoorbeeld met een pin een stukje van hun identiteit kunnen laten zien. Dat soort producten laten mensen zich gezien voelen. Daar ben ik echt trots op.

Iets wat ik ook niet van tevoren had bedacht is de verdrietige kaartenlijn. Ik merk dat in deze maatschappij toxic positivity heerst. Als je iets naars meemaakt, moet er altijd een positieve draai aan worden gegeven. Daar ben ik het niet mee eens. Soms is iets gewoon heel erg rot en dan mag je balen van een situatie. Ik denk dat deze producten, de kaarten en stickers, bijdragen aan het normaliseren van verdriet of je niet goed voelen. Ik heb zelf de kaart met de verdrietige peer waarop staat, “it’s okay to be sad”, in mijn woonkamer hangen. Het herinnert me er iedere dag aan dat verdriet een emotie is die bij het leven hoort.

Wat voor kaarten staan er op de planning?

Ik wil een rouwlijn gaan maken in de breedste zin van het woord, want er zijn zoveel meer vormen van rouw dan we soms beseffen. Dan denk ik dus niet alleen aan een kaartje voor een moment dat je iemand verliest, maar ook aan een kaartje voor iemand die al een langere tijd bijvoorbeeld een moeder is verloren, en die je wil laten weten dat je aan hen denkt. Ik wil echt kaarten maken voor specifieke momenten, zoals een eerste verjaardag zonder je dierbare of bijvoorbeeld hun sterfdag. Maar ik wil ook een kaart voor een miskraam, een kaart voor een relatie of een vriendschap die uit is gegaan en een kaart voor iets wat niet gelukt is wat je heel graag wilde, maar wat anders is gelopen dan je gehoopt had. 

Verder wil ik de bestaande lijnen uitbreiden. In de queer lijn die ik heb zit een kaartje voor de mastectomie. Laatst vertelde iemand dat die drie van die kaarten had gekregen. Dat vond die persoon heel leuk, maar ik dacht meteen, “daar moet ook keuze in zijn!” Ik wil dat iemand meerdere verschillende kaarten kan krijgen en niet meerdere dezelfde. Dus het lijkt me leuk om daar nieuwe kaarten met andere stijlen aan toe te voegen. Het eerste jaar ben ik voor mijn gevoel erg bezig geweest met een basis leggen en nu kan ik echt uitbreiden en nog specifieker worden. 

Je bent het brein achter de Inclusicards, maar je werkt ook samen met illustratoren en ontvangt graag input van de gemeenschap. Waarom is dat zo belangrijk voor jou?

Klopt, ik huur af en toe een illustrator in. Ik heb heel snel bij een thema een bepaalde illustrator in mijn hoofd, omdat het dan past qua stijl of qua onderdrukking die zij ervaren. Dan moet ik wel een beetje sparen, want ik wil ze goed betalen. Het is echt heel leuk om die samenwerking op te zoeken, want terwijl we samen sparren, komen we tot dingen waar ik zelf nooit op was gekomen of die ik zelf niet had kunnen maken. Bijvoorbeeld het kaartje geïllustreerd door Annika, “Happy new mobility aid” (dus als je een nieuwe rolstoel of krukken krijgt) had ik zelf niet zo snel bedacht, omdat ik een able bodied persoon ben. De illustratoren maken de lijn inclusief, want ik kan het niet allemaal alleen. Ik heb maar een perspectief: mijn eigen. En er zijn ontzettend veel perspectieven die belangrijk zijn.

Daarom ben ik daarnaast erg dankbaar voor mijn klanten en de gemeenschap. De laatste tijd krijg ik veel verzoeken over een kaartje voor een miskraam. Dan voel ik dat ik daar echt iets mee moet doen. Het is niet iets wat in mijn leven speelt, dus ik zou daar niet zo snel op komen, maar juist door de perspectieven van illustratoren en klanten word ik ook steeds uitgedaagd. Dat vind ik echt heel tof. En daardoor weet ik, ik ben nog lang niet klaar! Er is nog ontzettend veel te doen.

Wat voor reacties krijg je op de kaarten?

Het enthousiasme dat er soms over een bepaald kaartje is, vind ik heel mooi. Toen ik het “Hoera een mensje” op de markt bracht, waren er mensen die zeiden dat ze het jammer vonden dat ze niemand kenden die een kindje zouden krijgen, omdat ze die graag wilden sturen. Maar ook mensen die een bepaalde operatie hadden ondergaan of aan testosteron begonnen, stuurden mij dat ze nooit hadden durven dromen dat daar een kaartje voor zou zijn. Laatst was er een moeder die een non-binaire pin had gekocht voor haar twaalfjarige kind. Ik kreeg een foto toegestuurd van een ontzettend blij kind met de pin op hun muts geplakt. Toen heb ik wel echt met tranen in mijn ogen gestaan. Dat soort momenten zijn zo cool!

Wat ook heel fijn is, is dat mensen door de Inclusicards meer bewustzijn ontwikkelen. Er is nooit één persoon die alle kaarten nodig heeft, maar als je op de website zit, zie je alle kaarten en zie je dat er allerlei soorten momenten zijn die mensen kunnen meemaken. Daarom vind ik het fijn dat het tweeledig is: iemand die een kaartje krijgt voelt zich meer gezien, maar tegelijkertijd worden bepaalde situaties genormaliseerd. De Inclusicards planten even dat zaadje dat er allerlei soorten situaties zijn waar mensen doorheen gaan, waar je zelf misschien nooit bij stilstaat. Daarnaast brengt het gesprekken op gang. Soms snappen mensen een kaart niet. Bijvoorbeeld de “Femmes can be thems”. Mensen vragen weleens wat dat betekent. Dan kun je daarover mooi in gesprek, maar dan op een laagdrempelige manier.

Tot slot, heb je nog een favoriete kaart?

Dat verandert echt iedere week! Mag ik er drie noemen? Ik vind de “Femmes can be thems” heel mooi van Cee Burgundy, omdat die mij persoonlijk heel erg raakt. Ik vind het kaartje van Annika met “Happy new mobility aid” heel fijn en nodig, omdat die zo specifiek is. Ik krijg altijd een heel warm gevoel als iemand die bestelt. En van mijn eigen kaarten vind ik “Hoera een mensje” heel leuk, omdat die me veel heeft gebracht op gebied van zelfvertrouwen. Door dat kaartje realiseerde ik me dat ik ook zelf kan ontwerpen. Die wordt ook zó goed ontvangen, dus daar ben ik best trots op. 

Benieuwd naar de Inclusicards? Bezoek dan eens de website of Instagram!

Over de auteur(s)

Charlotte

Charlotte

Charlotte (zij/die) is schrijver en amateur paaldanser die een master Gender Studies heeft afgerond. In hun vrije tijd wandelt ze graag, soms wel 900km achter elkaar. (Foto door Fardau van der Meulen).

Schrijf mee

Wil jij helpen met het creëren van leuke content voor en door LHBT+? Bekijk hieronder onze vacatures.

Voorbinddiscours

Gastredacteur Laurie schrijft over het imago van de voorbinddildo nu en hoe dat door de eeuwen heen is veranderd.

Column

Reinder: Body issues

Mijn beste vriend is dus knap. En dan bedoel ik niet gewoon knap, maar bovengemiddeld mooi. Zo’n type met perfect vallende donkere krullen, azuurblauwe ogen

Lees verder »