In Nederland mag je al sinds 2001 trouwen met iemand met dezelfde genderidentiteit en de meeste mensen vinden dat een doodgewone zaak; trouwen met de persoon van wie je houdt, wat hun genderidentiteit ook is. Het is echter niet overal zo rooskleurig. In een aantal landen binnen Europa spelen nog regelmatig discussies over de LHBT+ gemeenschap.
Zo ontstond er onlangs ophef over de carnavalstraditie in Imotski, een stad in Kroatië. Jaarlijks kiezen de burgers een ‘mascotte van het kwaad’ uit. Dit jaar koos Imotski voor een regenboogfamilie. De kartonnen familie, bestaande uit twee mannen en een baby, werd publiekelijk verbrand en het publiek juichte toe. De aanleiding voor de keuze is een Kroatisch homostel dat onlangs het recht kreeg om pleegouders te worden. Het stel kreeg na een procedure van twee jaar in februari toestemming om een pleegkind te adopteren. Milivoj Đuka, een van de organisators van de verbranding, heeft gereageerd op de negatieve en geschokte reacties van de buitenwereld. Hij zegt dat ze een conservatieve samenleving zijn en dat dit nou eenmaal traditie is.
Kroatië is volgens onderzoek van de Europese Commissie één van de landen waar men vaker tegen- dan voorstander van de LHBT gemeenschap is. Ook tijdens Pride-events vinden er vaker geweldsdelicten tegen mensen uit de LHBT+ gemeenschap plaats.
Ook in Polen is de LHBT+ gemeenschap een heet hangijzer. Hier is momenteel ophef over de publieke discriminatie van LHBT+’ers. Er zijn bijna 80 LHBT+-vrije zones. Hier moeten kinderen en gezinnen beschermd worden tegen de LHBT-ideologie, en mag deze niet worden verspreidt. Seksuele voorlichting op scholen is taboe en LHBT+ activisten zijn niet welkom: zij zouden het traditionele huwelijk en gezin verstoren. De zones zijn een reactie op een manifest dat is getekend door de burgemeester van Warschau. In dit manifest staat dat er meer moet worden gedaan aan acceptatie en gelijke rechten voor de LHBT+ gemeenschap.
Deze LHBT-vrije zones nemen ondertussen al één derde van heel Polen in. De conservatieve politieke partijen in Polen deden hier later ook hun zegje over en gebruikten het onderwerp als campagnethema. Hierop komt tegengeluid vanuit de LHBT+ gemeenschap, die vindt dat zij geen ideologie uitdragen, maar gewone mensen zijn. Het Europees Parlement heeft zich ook uitgesproken tegen de zones en wil er tegen optreden: deze vallen namelijk onder discriminatie.
Gelukkig gaat het in andere landen wel de goede kant op. In Zwitserland werd deze maand (eindelijk) een wetsvoorstel aangenomen dat discriminatie op basis van seksuele voorkeur en identiteit verbiedt. De Franse gemeente Saint-Jean-De-Braye heeft hun verbond met Polen verbroken vanwege de LHBT-vrije zones. Ook vond er pas geleden het eerste Queer dansfestival plaats in Moskou, om het imago van de LHBT gemeenschap in Rusland te verbeteren. Dit is een stap in de goede richting, aangezien de positie van LHBT+’ers in Rusland de afgelopen tien jaar ernstig verslechterd is.
Er is dus zowel voor- als achteruitgang van de acceptatie van de LHBT+ gemeenschap in Europa te zien, wat per land flink verschilt. Inmiddels is in 16 Europese landen het homohuwelijk toegestaan en in 14 andere Europese landen is er een vorm van erkenning, zoals het geregistreerd partnerschap of samenlevingscontracten.
Over de auteur(s)
