Ik sprak met creatief producenten en programmamakers Loulou Sjerps en Alejandra Zabala over hun voorstelling BECOMING. De voorstelling wordt omschreven als een fluïde bubbel vol diepgang, waar intimiteit, feest, sensualiteit, dialoog, kunst en glitter een grote rol spelen.
Hoe is BECOMING begonnen? Wat was jullie inspiratiebron?
Loulou: Een van de inspiratiebronnen was dat we dachten: we willen gewoon élke maand pride en niet alleen in de zomer geboekt worden. We kwamen op het idee om een serie te maken waarin veel thema’s aan bod komen. Voor ons als makers is het belangrijk dat als je iets ontwikkelt, je er ook eigenaarschap over hebt. We willen belichamen wat we maken en hechten er waarde aan als er eerstehands kennis is over het onderwerp. Daarom zoeken we bij elk thema een passende partner.
Loulou: Het originele idee was om het één seizoen te doen. Maar het was gewoon vanaf het begin zo goed en leuk. Er kwam altijd weer een ander thema dat we moesten parkeren, omdat het gewoon te veel was om allemaal mee te nemen. Het is natuurlijk een queer voorstelling, maar het is ook een laagdrempelige plek voor ‘allies’ om te komen. Sommige mensen twijfelen of dit wel een plek voor hen is als ze aankomen. Op zich is het goed dat ze zichzelf die vraag stellen, maar echt iedereen is welkom. De voorstelling behandelt per editie een ander onderwerp, zoals ‘decolonized’, ‘Body Politics’ en ‘Trans & Loved’. Al vrij snel kwamen we op het idee om per onderwerp samen te werken met een partner. Het was eigenlijk meteen een succes toen we met DAMN HONEY, podcast en feministisch platform, de eerste editie neerzette. Het was gelijk uitverkocht. Dat is inmiddels vier jaar geleden. (Noot van de redactie: lees hier het artikel dat we eerder publiceerden over DAMN HONEY, de theatershow in 2022.)
Alejandra: Er zijn niet super veel plekken waar diverse queer mensen samenkomen. Wij kiezen ervoor om toegankelijk en laagdrempelig te zijn. Juist zodat mensen ook voelen dat ze met BECOMING mee kunnen doen.
Loulou: BECOMING is van een artistiek hoge kwaliteit, ik denk mede doordat er geen hiërarchie is; er wordt geen verschil gemaakt tussen iemand die gedichten uit diens slaapkamer voorleest en iemand die professioneel danser is.
Alejandra: Er is heel veel vertrouwen tussen de makers en het publiek. Dat is verrassend, meestal is het bij theater veel moeilijker om het publiek mee te krijgen.
Hoe kom je tot de makers die je uitnodigt. Hoe gaat dat proces?
Loulou: We staan dit seizoen voor het eerst in meerdere steden. We kiezen ervoor om makers uit te nodigen uit de specifieke steden waar we staan. Sinds dit seizoen hebben we bijvoorbeeld ook Nilay Ceber en Sharmilla Gabana betrokken. Sharmilla is specifiek verbonden aan de edities in Utrecht. Zij heeft een groot netwerk en is bekend van de ballroom scene daar. We maken collectieve beslissingen over welke thema’s worden besproken. Het leuke is dat wij als makers niet veel op elkaar lijken en dat is heel handig. We kunnen elkaar daardoor goed helpen en hebben brede netwerken. Er is veel co-creatie en dat is intensief. Maar dat maakt ook wel dat die vertrouwelijke sfeer er komt.
Wat is voor jullie het belangrijkste dat je hebt geleerd tijdens dit maakproces?
Alejandra: Ik heb geleerd dat het oké is om fouten te maken en dingen uit te proberen. Het is fijn om die flexibiliteit te hebben. Ik weet nog dat we een keer het feest niet in de foyer mochten geven, toen besloten we het in de theaterzaal te doen. Het was zó leuk, want het werd gewoon een soort van club.
Loulou: Ja, dit is ook de magie van theater. Hoewel er weinig fictie in de voorstelling zit, zijn het wel artistieke vertalingen van de werkelijkheid. Het zijn allemaal mensen die iets over zichzelf vertellen. Toch is er een groot verschil met de realiteit, want in werkelijkheid is de wereld veel harder en minder vriendelijk dan bij BECOMING. We gebruiken echt de verbeeldingskracht van het theater om een voorstel te doen voor een nieuwe, fluïde wereld. Bij BECOMING staan uiteenlopende perspectieven allemaal naast elkaar, zonder conflict. Die gedachte vind ik eigenlijk revolutionair. Het helpt ons om een wereld voor te stellen waarin we er allemaal mogen zijn. Onze collega Rikkert zegt altijd: ‘In het theater ben ik echt, en in de buitenwereld speel ik een rol’.
Alejandra: Er is echt ruimte om te groeien. Alejandra Ortiz is daar een goed voorbeeld van. Bij ons is zij gegroeid van verteller tot curator. Die ruimte is er voor mij ook om mijn eigen programma’s te ontwikkelen, zonder dat het echt een academische plek is.
Loulou: Ik sluit me daarbij aan. Het is ook belangrijk om te zeggen dat het niet alleen maar glitters en feest is. Het zijn soms best zware verhalen, maar wij kúnnen dat met zijn allen dragen in die zaal. Theatermaken en programmeren is heel politiek. Wie zet je op een podium en wie niet? Wat geef je een stem? Ik ben trots op hoe wij dat doen met BECOMING. Doordat wij als team de hiërarchie achterwege laten, geven we de makers het vertrouwen om met ons in zee te gaan. De makers, ons team en het publiek hebben een ervaring, een levensverhaal, een inzicht en een netwerk. Dat is echt onvervangbaar. Dat kan je nergens leren. Dat is heel erg de moeite waard om ruimte te geven. En erop te vertrouwen dat er mensen zijn die dat willen zien.
Wat is voor jullie het doel van BECOMING?
Alejandra: Voor mij is het doel om ruimte te maken en een ‘brave’ podium te bouwen. Voor mij is een brave space meer het doel dan een safe space. Ook vind ik het belangrijk om theater toegankelijker te maken, zodat iedereen een toevoeging kan zijn en een bijdrage kan leveren.
Loulou: Wat ik een belangrijk doel vind, is de artistieke vorm die we hebben gevonden. De tagline is ‘queering your Friday night, met fluïde theater, dialoog en feest’. En dat is precies wat het is.
Wat zouden jullie jongeren mee willen geven over BECOMING of over queer zijn?
Alejandra: Dat het mogelijk is om ruimte te creëren. We leven momenteel in een wereld waar veel mensen naar de zijkant worden geduwd. Maar er zijn heel veel manieren om te protesteren. Dat kan ook op een stille, eigen manier. Er zijn verschillende manieren om je stem te laten horen.
Loulou: Ik ben zelf 36. En als ik kijk naar jonge mensen, twintigers, ben ik heel trots op de ruimte die zij innemen in een wereld waar dat echt niet makkelijk is. Ik ben bijna jaloers dat er nu een soort voedingsbodem is om queer te zijn. Ook ben ik dankbaar om te zien dat dat er is. Ik zie het ook als emancipatie, als een ontwikkeling dat het nu meer zichtbaar wordt. Hopelijk draagt BECOMING daar ook aan bij. Ik wil graag een oproep doen aan alle jonge makers: voel je vrij om ons te benaderen!
BECOMING is nog te zien op de volgende momenten
- BECOMING Decolonized: 17 oktober 2025, Theater Kikker, Utrecht
- BECOMING Decolonized: 18 oktober 2025, Het Nationale Theater, Den Haag
- BECOMING Diaspora: 31 oktober 2025, Podium Mozaiek, Amsterdam
- BECOMING Trans & Loved: 13 december 2025, Het Nationale Theater, Den Haag
- BECOMING Body Politics: 28 februari 2026, Het Nationale Theater, Den Haag
- BECOMING A Rainbow Family: 6 maart 2026, Schuur, Haarlem
- BECOMING Trans & Loved: 27 maart 2026, Theater Kikker, Utrecht
- BECOMING Devoted: 6 april 2026, Podium Mozaiek, Amsterdam
- BECOMING A Ball: 8 mei 2026, Theater Kikker, Utrecht
- BECOMING All about love: 22 mei 2026, Podium Mozaiek, Amsterdam
Hier kan je meer lezen over Black Silk, de creatieve studio gevestigd in Amsterdam, opgericht door LouLou Sjerps en Dionne Verwey. De studio richt zich op sociaal gedreven kunstprojecten die in co-creatie en interdisciplinariteit zijn geproduceerd.
Loulou en Alejandra zijn samen met mede-initiatiefnemer Rikkert van Huisstede vanaf het begin betrokken. Inmiddels heeft het team zich uitgebreid met programmamakers Ro Rox, Roxy Roxanna Verwey, Sharmila Gabbana en Nilay Ceber.
Over de auteur(s)
