Van 1 t/m 7 februari vindt het online gedeelte van de 50e editie van het International Film Festival Rotterdam plaats. Daar zijn verscheidene queer films te zien zoals het experimentele filmessay Agate Mousse over de angst voor het einde en de van Nederlandse bodem afkomstige film Feast, waarin de maker reflecteert op de Groninger hiv-zaak. Vandaag recenseert Jacoline uit het aanbod de Taiwanese film As We Like It.
Shakespeare in een nieuw jasje
As We Like It is een nieuwe Shakespeare-adaptatie. De film speelt zich af in de toekomst in Taipei. Rose wordt verliefd op Orlando. Na allerlei verwikkelingen vermomt Rose zich als een man, Roosevelt. Orlando is ondertussen op zoek naar Rose, maar komt er dan achter dat hij Roosevelt leuk vindt en dan wordt het pas echt ingewikkeld…
Klinkt dit je bekend in de oren zonder dat je het toneelstuk van Shakespeare hebt gelezen? Dat kan kloppen. Shakespeare speelde wel vaker met gender en Twelfth Night werd al eens als She’s the Man verfilmd. As We Like It is echter een stuk meer queer. Zo speelt de film op meerdere niveaus met het construct van gender. Waar vroeger mannen alle rollen door mannen vertolkten, zijn het hier allemaal vrouwen (‘This film is dedicated to Shakespeare, but also to the patriarchy who would not allow female actors on the stage’).
Kleur, snelheid en verschillende stijlen
Als je houdt van kleurrijke films die ook wel een snufje speed ophebben, dan ga je je zeker vermaken met As We Like It. De film schiet alle kanten op en trekt alle registers open om een frisse komedie neer te zetten. Zo wordt er bijvoorbeeld inspiratie gehaald uit games. Wanneer er een gevecht plaatsvindt tussen twee personages zien we balkjes aan de twee kanten van het scherm om hun energieniveau weer te geven. Daarnaast wordt de film opgeleukt met kleine 2D-animaties in plaats van normale special effects, bijvoorbeeld tijdens een vechtscène of om futuristische ontwikkelingen weer te geven.
Dat betekent ook dat de film chaotisch aandoet. Af en toe zijn de vele verwikkelingen van de personages en de combinatie van alle verhaallijnen daardoor wel erg onoverzichtelijk. Het is echter heel duidelijk dat iedereen zich vermaakt met het stuk en dat het team achter de film ambitieus was. En dat helpt heel erg om de film te waarderen. Zelfs als de stijl je iets minder ligt, is er de sympathieke houding van de film.
Sympathieke kritische houding
De film is positief en opbeurend, queer koppels in het straatbeeld zijn heel normaal. Omdat alle acteurs vrouwen zijn, worden niet alleen op verhaalniveau maar ook op metaniveau stereotypen doorbroken. De film bevraagt daarmee heel sterk ons binaire man-vrouw-denken. Het is een overtuigende kritiek die ervoor pleit dat je niet hoeft te kiezen als je dat niet wil. Bovendien toont de film dat we moeten ophouden om van tevoren mensen al in de onze eigen bedachte concepten van man en vrouw te duwen.
Over de auteur(s)
