Vanaf 27 oktober is hij eindelijk te zien in de Nederlandse bioscoop: de queer romcom BROS. Deze film schrijft geschiedenis als de eerste queer romcom die is uitgebracht door een major movie studio. Nooit eerder is een queer romcom op zo’n grote schaal getoond. De film volgt het verhaal van Bobby en Aaron. Beiden zijn homoseksuele mannen van middelbare leeftijd die onsuccesvol in de liefde zijn. De stoere advocaat Aaron lijkt weinig gemeen te hebben met de sarcastische museumdirecteur Bobby, maar er bloeit al snel een onverwachte liefde op tussen deze totale tegenpolen. Het is een herkenbaar verhaal, waarin de angst voor kwetsbaar zijn centraal staat. Wij hadden de kans om acteurs Billy Eichner (Bobby), Luke MacFarlane (Aaron) en producer Nicholas Stoll te interviewen.
Romcoms
De geschiedenis van romcoms begint in de jaren ’40. Sindsdien is er uiteraard veel veranderd aan dit genre. Zo is het nu bijvoorbeeld feministischer van aard. Toch blijven bepaalde thema’s de kop op steken. Veel romcoms lijken op elkaar, omdat er een aantal standaard scènes, ook wel tropes genoemd, verbonden zijn aan dit genre. Zo hebben veel romcoms een dans- en zangscène, het hoofdkarakter wordt vaak bijgestaan door de gay best friend en zo zijn er nog veel andere klassieke voorbeelden. BROS is geen uitzondering op de regel: ook hier wordt er dramatisch achter elkaar aangerend en romantische montages zijn van toepassing. Toch weet BROS telkens hun eigen draai te geven aan deze tropes, waardoor de film interessant blijft. Zo wordt de gay best friend trope in een modern jasje gestoken:
“Monica, de beste vriendin die het hoofdkarakter coacht en de counsel is in onze film, verandert deze trope gek genoeg. Meestal is het de gay best friend, maar hier is het de hetero die Billy advies geeft.”
Op deze manier is BROS perfect voor romcom-liefhebbers, maar blijft de film het publiek toch verrassen. Billy vertelt dat dit gepast is voor een queer romcom. De relaties van queer personen zitten nou eenmaal anders in elkaar dan een cisgender heterorelatie. Hij vindt het belangrijk dat BROS deze andere dynamiek toont. Hij wilde geen hetero-romcom met twee mannen maken, maar een echte queer romcom.
Generaties
BROS vertelt het liefdesverhaal tussen twee mannen van middelbare leeftijd, wat opvallend is. Queer films focussen zich vaak namelijk op jongeren en hun coming out. Men zou misschien denken dat het verhaal hierdoor minder relevant is voor jongeren, maar producer Nicholas gelooft dat er juist een wijze les in zit voor onze generatie:
“De film draait erom dat je trouw bent aan jezelf. De twee karakters zijn eerst niet eerlijk tegen henzelf, en niet tegen de rest van de wereld. Wanneer je je hier overheen zet word je een veel gelukkiger mens.”
Billy denkt dat vooral binnen de queer gemeenschap generaties van elkaar kunnen leren. Hij is van mening dat wij juist het gesprek moeten aangaan met andere queer generaties. Wij voeren ten slotte allemaal dezelfde strijd voor gelijkheid. Helaas gebeurt dit niet genoeg, er weinig contact tussen generaties. Elke generatie van queer personen focust zich veel op zichzelf, terwijl wij juist een hechte gemeenschap moeten vormen. BROS hoopt onze gemeenschap hechter te maken, door het woord te geven aan een ondergerepresenteerde queer generatie. Nu kan onze generatie een kijkje nemen in het leven van hen die ons voorgingen. Films als deze kunnen leiden tot meer begrip voor elkaar, waardoor de LHBTQIA+-gemeenschap alleen maar hechter kan worden.
Leerzame lessen
De film hecht speciale waarde aan een andere ondergerepresenteerde generatie: die van onze grootouders. Bij deze groep begon de strijd naar gelijkheid voor de queer gemeenschap, maar dit wordt vaak vergeten. Met protesten, waar politiegeweld altijd dreigde, wist deze generatie beetje bij beetje meer gelijkheid te werven. Uit deze protesten zijn uiteindelijk onze Pride Marches geboren. Mede door ouderdom en de AIDS-crisis is deze groep tegenwoordig vrij klein. Ondanks dat de moderne strijd voor gelijkheid bij hen begon, wordt er weinig aandacht besteed aan onze queer grootouders.
Deze queer geschiedenis wordt via het karakter Bobby en zijn baan als museumdirecteur besproken. De kijker leert op persoonlijke wijze meer over ons verleden. Zo spreekt Bobby met een grootouder, die vertelt als enige van zijn vriendenkring de AIDS-crisis overleefd te hebben. Acteur Billy vond het belangrijk dat de film respect betuigde naar iedereen die de eerste queer romcom mogelijk heeft gemaakt.
“We moeten er allemaal bij stil staan wat die generatie van queer grootouders heeft meegemaakt, en de opofferingen die zij hebben gedaan. Wij zouden onze levens niet nu kunnen leven zonder de strijd die zij gevochten hebben. Ik denk dat wij er alles aan moeten doen om dit te erkennen, en hier dankbaar voor moeten zijn.”
Deze confrontatie met de akelige queer geschiedenis is lastig voor het personage Aaron. Hij is zich liever niet bewust van de het leed dat vorige generaties hebben doorstaan in de strijd naar gelijkheid. Maar, vertelt acteur Luke, het is juist belangrijk om deze confrontatie met ons gedeelde verleden aan te gaan. Naast erkenning kan er ook veel geleerd worden van deze generatie, vertelt hij. Zoals wij van BROS kunnen leren, heeft hij veel geleerd van de generatie van onze grootouders.
“Ik heb geleerd dat je echt luid moet zijn – je moet dapper zijn en je ideeën delen. Zo veel queer mensen die ons voorgingen moesten luid zijn. Zij moesten door de straten protesteren en stenen werpen. En ik ben zo dankbaar dat zij dat gedaan hebben.”
Schoonheidsidealen
Een ander thema dat deze film verkent zijn de schoonheidsidealen binnen de queer gemeenschap. Deze idealen zijn vaak extremer dan bij hetero’s. Zo zouden homomannen gespierd moeten zijn en transvrouwen hyperfeminien. Daarnaast wordt er verwacht dat je ook echt voldoet aan deze idealen. Het is dus geen ideaal, maar haast een standaard. Als je niet voldoet aan deze onrealistische standaarden val je snel buiten de boot. De acteurs zijn het over eens dat deze schoonheidsidealen doorbroken moeten worden.
“Maak jezelf niet gek door op een ander te proberen te lijken. Het is een cliché, maar het is waar. Wees er zeker van dat je ook aan de toekomst blijft denken – streef naar een balans, en doe alles met mate.”
De film weergeeft het probleem van onrealistische schoonheidsidealen via zijn karakters. Beide karakters hebben het lastig met het naleven van deze fantasie, maar op een andere wijze. Bobby heeft nooit het gevoel aantrekkelijk genoeg te zijn, terwijl Aaron denkt dat mensen alleen om zijn uiterlijk geven. De film toont dat er geen winnaars zijn. Of je nou voldoet aan de schoonheidsidealen of niet, je lijdt er altijd onder. Op deze wijze weergeeft de film dat er beter geen aandacht besteed kan worden aan deze idealen; je wint toch nooit.
BROS heeft al geschiedenis geschreven als de eerste queer romcom. Nu wordt hij eindelijk ook getoond in Nederland, onder andere bij Pathé. Deze film biedt onze gemeenschap iets waar hetero’s al jarenlang van kunnen genieten: een film die de liefde viert. BROS wist mijn aandacht erbij te houden, door het bespreken van relevante onderwerpen zoals schoonheidsidealen en gelijkheid. Bovenal is de film leerzaam, door het bespreken van ons gedeelde queer verleden. Dit belangrijke thema is een rode draad door het verhaal. Deze combinatie van leerzaam en leuk maakt BROS een echte aanrader voor iedereen die van het romcom-genre en queer geschiedenis houdt. Je loopt na het zien van BROS niet alleen weg met het hoofd in de wolken, maar ook met een groter besef over onze gemeenschap en onszelf.
Over de auteur(s)
