Soms ben ik er klaar mee. Klaar met dingen waar waarschijnlijk iedereen diep van binnen druk mee bezig is. Leuk over willen komen in een grote groep, er leuk uit willen zien (want de prins of prinses op een of ander paard kan immers zomaar binnen komen wandelen) en om dat te bereiken jezelf volstoppen met kwark na het sporten zodat je niet omvalt. Well, ik ben daar soms klaar mee.
Je ziet het op Facebook natuurlijk. Maar tegenwoordig zie je het ook bij daily vloggers (ben ik de enige die opvalt dat die als paddenstoelen uit de grond poppen?) en snapchatters. Iedereen heeft een amazing fancy leven en onwijs veel vrienden. Oh, wat zijn we allemaal toch leuk!
Een tijdje terug zei nog iemand het tegen mij: ‘Oh Roel, je hebt echt een geweldig leven als ik zo door je Instagram scroll!’. En toen, bam, kwam het besef. Natuurlijk zet ik alleen de leuke dingen online. Als ik een reisje maak, of als ik me heb opgetut (voor die bovengenoemde prins), of gewoon bij mijn hondje ben en er toevallig fancy uitzie. Nee, die uren half hangend over de bank met Netflix en Fanta plaats ik niet online. En nee, als ik in plaats van kwark een bak pepernoten naar binnen werk. Ook dat plaats ik natuurlijk niet online. Maar soms, soms ben ik daar klaar mee.
‘Die uren half hangend op de bank met Netflix en Fanta plaats ik niet online.’
Ik zou mezelf wel eens een tijdje willen terugtrekken. Zonder Facebook, Snapchat, en zelfs zonder een camera. Net zoals schrijvers en artiesten dat doen. Heleen van Royen bijvoorbeeld. Met een huisje op Portugal. Angela Groothuizen, die met een bootje richting Vinkeveen gaat en Saskia Noort in fabulous Ibiza. Nou, Ibiza lijkt me niet zo verstandig want binnen de kortste keren pak ik een fotocamera om het vast te leggen. En daarom: geef mij maar een huisje op Vlieland.
Het lijkt me heerlijk. Een beetje alleen zijn en dat met helemaal niemand delen behalve met mezelf. Volgens mij krijg je daar pas echt inspiratie om dingen te schrijven, in plaats van in een drukke stad te zijn waar alles van iedereen wordt vastgelegd.
Maar ach, misschien dat ik dat later wel doe. Als mijn prins onderdeel is geworden van een vreselijk burgerlijk gezin. Zonder kwark, met dikke hond en heel veel Netflix. Nu ga ik maar weer genieten van mijn oh-zo-mooie studentenleven en dromen over een huisje op Vlieland.
PS. Ik zal even een foto online zetten van dat avondje stappen gisteravond want meid, wat stonden we daar toch fancy te shinen.
Over de auteur(s)
