De titels op het zesde album van popzangeres Kesha bestaan uit maximaal twee woorden en spreken allemaal tot onze verbeelding. Ze zingt over rode vlaggen en haar obsessie met jongens, maar ook over het verlangen naar eeuwige liefde. Thema’s die wat Kesha betreft gewoon naast elkaar mogen bestaan. Juist die lak aan regels, maakt haar werk alles behalve saai om naar te luisteren. Sterker nog, wetende dat zij hierin op haar sterkst is, klinkt zij relaxter dan ooit. Op haar vorige albums liet ze haar artistieke range blijken en op dit album klinkt een artiest waar minder druk op staat – al is het de vraag of dat altijd goed uitpakt.
Een loyale fanbase met veel queers schaart zich achter Kesha, die gewaardeerd wordt om haar uitgesproken stijl en activistische stem. Op TikTok gaan oude nummers viraal (Your Love Is My Drug) — muziek waarin ze vooral bekendstond als feestbeest. Het dollarteken in haar artiestennaam liet ze drie albums geleden al achter zich. Al claimde ze op de remix van Spring Breakers net als Charli XCX nog een party girl god te zijn, vond ze het uitdagend om in dat hokje te zijn geplaatst. Dat vertelde ze in de podcast van Monica Lewinsky. Het ontnam haar de ruimte om andere facetten van haar persoonlijkheid te delen. De vraag wie zij als artiest was, sluimerde al langer. Maar het was een breed uitgemeten rechtszaak tegen haar voormalig producer Dr. Luke die pas écht een kentering betekende in haar carrière. Het dwong haar tot een andere benadering van haar kunstenaarschap.
Kesha heeft haar vrijheid weer terug
Een jaar geleden kreeg Kesha de rechten terug over haar stem, die daarvoor nog tot het label van haar voormalige producer behoorden. Nu heeft ze haar eigen label opgericht, waarmee Period het debuut markeert van Kesha als onafhankelijke artiest. Als doel had ze om haar plezier terug te winnen, vertelt ze aan ELLE. Het klinkt alsof dat haar, in ieder geval grotendeels, is gelukt.
De uitrol van het album begon met JOYRIDE. Een opzwepend, hyperpop-getint nummer met harde Europop-beats en een krachtige hook waar ze om bekendstaat: ‘Don’t even try to give me shit, I’ve earned the right to be like this.’ Een alleszeggende boodschap waarmee ze de rest van het album mooi inleidt. Alsof daar überhaupt al een waarschuwing voor nodig was. Op de rest van het album gaat ze dan ook niet in op wat haar is overkomen – met uitzondering van het laatste nummer, waarover later meer.
De rest van de singles brengen stuk voor stuk nostalgie naar boven. Met YIPPEE-KI-YAY. vraagt ze iedereen los te gaan alsof de wereld niet in brand staat, precies de recession pop waarmee ze bekend werd. DELUSIONAL. is een ode aan haarzelf, ten koste van een ex: The way I’m single, do it so obscene. Watch me getting hotter on your cheap TV. Het nummer start met een elektrische opwarmer die precies de juiste snaar raakt. Het geheel heeft iets eigenwijs en kwetsbaars en maakt het daarmee typisch Kesha. Als laatste is er nog BOY CRAZY., welke al mijn verwachtingen overtrof. Een uptempo nummer waarin ze hunkert naar wat alone-time met een man. Een hoogtepunt op het album, die je nekspieren aan het werk zetten als je deze hoort tijdens het stappen.
Matcht deze energie met de rest van het album?
Op de rest van het album klinkt Kesha erg op haar gemak. Ze doet wat andere dingen met haar stem, die ieder nummer interessant maken om te luisteren. Van die liedjes waar de titel een paar keer in het refrein herhaald wordt, gevolgd door een catchy deuntje waar je hoofd automatisch op mee gaat knikken. ‘I want a love that lasts forever-and-ever-and-ever’ en ‘got that new glow-ow, whoa-whoa’. Al is de boodschap duidelijk, klinkt het bij vlagen wat vlak. Dat maakt het geheel minder verrassend dan de singles die aan het album voorafgingen. Wel past de eenvoud bij de stelligheid van de albumtitel, Period. Misschien hoeft er ook niet moeilijker over gedaan te worden dan nodig.
Ook op dit album zingt Kesha weer onbezorgd over onderwerpen waar iedereen zich in kan herkennen. Zoals ik eerder al noemde zijn het pakkende, herkenbare titels. Al gaat ze niet ontzettend ver de diepte in, draait het bij dit album meer om het terugvinden van haar plezier. Op RED FLAG. slaagt ze daar in en laat ze haar ietwat chaotische inner ho naar boven komen: ‘All the nice guys left me dead inside, I like chaos dripping head to toe.’ Met het catchy high-pitched deuntje dat erop volgt kan je eigenlijk alleen maar instemmend meeknikken, maar dit keer met volle overtuiging.
Andere tracks waarop het klinkt alsof ze haar plezier heeft teruggevonden zijn bewaard voor de deluxe-variant van het album. De productie van deze nummers heeft een hoog campgehalte die ik alleen maar met Kesha associeer. ATTENTION! is een geslaagde samenwerking met collega-popdiva’s Slayyyter en Rose Gray, waarop ze zingt: Tits out riding with the windows down, they’re playing me on the radio right now. Precies het type Kesha nummer waar ik zo van houd.
Het puzzelstukje past
Met dit album brengt Kesha een rust terug in haar stem die aangenaam is om naar te luisteren, maar vraag ik me bij enkele nummers af of die voor net zoveel luisterplezier gaan zorgen als bij haar vorige albums. Misschien dat ik dit album ook eerder waardeer om het zijn van een kloppend puzzelstuk binnen een groter verhaal van vrijheid, dan het album zelf. Als het gaat om plezier is het vooral de campy single run die daar verantwoordelijk voor is. Ook de Tits Out Tour (die ook naar Nederland komt) belooft precies te doen waar fans behoefte aan hebben: een geweldige avond uit in een safe-space.
Ik zou zeggen dat andere ‘post-Ke$ha’ albums meer van haar artistieke range laten zien en dat dat in haar voordeel werkt. Voor mij heeft ze al lang en breed bewezen dat ze veel meer is dan een party girl. Zelf vertelde ze dat ze High Road had gemaakt om fans eraan te herinneren nog steeds veel plezier te kunnen beleven. Haar daaropvolgende werk, Eat the Acid (voorheen Gag Order), doet meer recht aan wat ze heeft doorgemaakt en is misschien wel haar beste album. Twee jaar geleden schreef ik daar al eens over.
Naar die introspectieve kant maakt ze een terugkeer op het slotnummer van het album, CATHEDRAL. Het is een powerballad die gaat over zelfvergeving, waarin ze haar eigen spiritualiteit als een bron van kracht beschrijft. Een prachtige afsluiter die benadrukt welke kanten Kesha allemaal rijk is. Hoewel niet ieder nummer hieraan bijdraagt, laten veel nummers op Period met stip zien hoe Kesha haar vrijheid weer heeft terugveroverd.
Over de auteur(s)
