Ieder mens is uniek. De keuzes die we maken, leiden tot een bijzonder samenspel van hoofdstukken in het boek van ons leven. Hoe poëtisch en cliché dat ook klinkt, het is wat mij betreft waar. Eenieder van ons heeft een bijzonder verhaal, en de verhalen van anderen kunnen van grote invloed zijn. We kunnen geïnspireerd worden om grootse dingen te ondernemen, maar kunnen ook steun en toeverlaat vinden in de meest duistere situaties. Het leven van de een wordt op deze manier verbonden met het leven van de ander, en dat kan cruciaal zijn, iets wat al helemaal geldt voor de LHBTQIA+-gemeenschap.
Het delen van de unieke verhalen van LHBTQIA+-personen is belangrijk om meerdere redenen. Deze verhalen leren ons over de reis van anderen, en hun pad naar zelfacceptatie. We leren over hoe mensen onderaan begonnen met het geïnternaliseerde geloof dat ze minder waren, en hoe zij zich hieruit gevochten hebben. Als we horen dat anderen door dezelfde pijn en obstakels heen zijn gekomen, kan dat ons hoop geven, zoals het geval is bij de campagne rondom It Gets Better. Maar ook Queer Geschiedenismaand draagt dezelfde belangrijke functie.
Een vereeuwiging
Deze verhalen delen, is ook een vorm van vereeuwiging. Waar we ook zijn, ieder van ons draagt bij aan de verbeteren van de wereld en deze veiliger te maken voor mensen zoals onszelf. Elk verhaal vereeuwigt het bestaan van een LHBTI’er in de geschiedenis. Want die geschiedenis, die van LHBTI’ers, is onderbelicht en in sommige gevallen zelfs onzichtbaar. De geschiedenis is belangrijk voor de samenleving. Het laat immers zien waar we vandaan komen, welke keuzes we gemaakt hebben en welke gevolgen deze keuzes hadden. Het laat zien hoe samenlevingen en gemeenschappen, inclusief onze gemeenschap, zich ontwikkeld hebben. De geschiedenis is een bouwsteen voor de toekomst. We leren over de stappen die gezet zijn en de strijden die gestreden zijn. We kunnen hier weer inspiratie uithalen door te kijken naar hoe protesten van nu voortbouwen op protesten van vroeger.
De geschiedenis draagt ook bij aan identiteitsvorming. Ingrijpende gebeurtenissen kunnen een invloed hebben op de identiteiten van personen, maar ook op die van gemeenschap. Denk aan de Stonewall rellen en aidscrisis die ingrijpend waren voor onze gemeenschap. De Stonewall rellen waren een grote vorm van verzet waar de Pride-beweging uit voort is gekomen, en de aidscrisis heeft voor altijd een stempel achtergelaten op hoe men kijkt naar seks.
De geschiedenis van LHBTQIA+’ers is op deze manier dan ook de erfenis van onze gemeenschap. Iemand zei me ooit dat onze erfenis niet organisch maar kunstmatig is, omdat we van niemand kunnen leren wat het betekent om LHBTQIAP+’er te zijn zonder daar zelf naar op zoek te gaan. Als man van kleur heb ik bijvoorbeeld van mijn vader kunnen leren wat het betekent om van kleur te zijn, maar niemand heeft mij geleerd wat het betekent om queer te zijn of om me voort te bewegen in een wereld die mij als afwijking ziet. Dit heb ik moeten leren door op zoek te gaan naar onze gemeenschap en deze te leren kennen. De nalatenschap die ik als queer persoon kreeg, was niet vanzelfsprekend.
Onze plek
De belangrijkste reden om de verhalen van LHBTQIA+’er te delen, is om te laten zien dat we er mogen zijn. We leven in een wereld waarin we nog steeds voorzichtig moeten zijn in laten zien van wie we houden en als wie we van iemand houden. Maar niemand kan ons tegenhouden om ons verhaal te delen en onszelf op deze manier te vereeuwigen. Ze zeggen dat de geschiedenis geschreven wordt door de winnaars, maar als wij onze eigen geschiedenis schrijven, zijn wij zelf de winnaars.
Over de auteur(s)
