Naar aanleiding van het essay Elders van de Amerikaanse schrijfster Roxane Gay zijn Aimée Dabekaussen, hoofdredacteur van Tijdschrift LOVER en Rocher Koendjbiharie, onze hoofdredacteur, een briefwisseling gestart. Dit is de zesde en laatste brief in de reeks. Vorige week verscheen de laatste brief van Rocher bij LOVER. Deze week lees je bij ons de slotbrief brief van Aimée. Beeld door Margot Beekelaar.
Lieve Rocher,
Terwijl ik dit schrijf geniet ik nog na van de avondzon die hier zojuist was. Hoe de bomen vol herfstbladeren kleurden in de zon, het was prachtig. Ik merk dat het schrijven van brieven aan jou me meer laat nadenken over wat ik nu precíes vind, wat ik nu precies denk, over situaties buiten mij, maar ook over mijn eigen herinneringen en hoe deze mij gevormd hebben. De laatste zonnestralen van een herfstdag zijn het perfecte moment om al deze overwegingen uit mijn hoofd te halen en voor jou op papier te zetten. So here we are.
Ik herken je scepsis rondom het toelaten van allies binnen onze plekken. Ikzelf ben allesbehalve een wantrouwend persoon, maar door ervaringen zoals jij ook beschrijft word je nu eenmaal voorzichtiger en cynischer. Helaas. Zo zal ik altijd licht op mijn hoede zijn in de buurt van mannen in een uitgaansgelegenheid – queer of niet.
Gelukkig merk ik dat ik niet snel individuen om me heen wantrouw. Het idee dat ze zich eerst moeten bewijzen stoot me ook enigszins tegen de borst. Aangezien ik zelf op veel gebieden ook een ally probeer te zijn en hierbij vast nog met regelmaat de fout in ga door onwetendheid, heb ik begrip en geduld voor het leerproces van anderen. In de hoop dat dit geduld mij ook gegund is. De bewustwording en erkenning van privileges vind ik hier echter wel een randvoorwaarde voor. Ik kan erg slecht tegen mensen die zich niet realiseren waar ze in deze wereld staan en die zelfreflectie niet (willen) toepassen.
Micro-revoluties, ik vind die zo bijzonder en waardevol. De kwetsbaarheid die je als individu toont als je ergens ‘nee’ tegen zegt, vind ik mooi. Je staat niet als een protesterende mensenmassa ergens, maar je bent compleet op jezelf en je eigen standpunten aangewezen. Juist daarom kosten ze misschien ook enorm veel energie. Maar laten we hopen dat met elke micro-revolutie een balletje de juiste richting op rolt.
Eerst wilde ik schrijven dat ik nog ver verwijderd ben van het zijn van een elder. Nu ik er langer over nadenk, ben ik wel actief bezig met wat ik uitstraal. Ik loop graag hand in hand over straat (met mijn vriendin) en hoop daarmee bewustwording te creëren bij de mensen die mij, ons, dan zien. Bewustwording voor mensen die minder of niet in aanraking komen met queer mensen. En bewustwording voor queer mensen die nog geen of weinig herkenning hebben gezien in de directe wereld om zich heen. Ik spreek me uit en zet me in bij LOVER, omdat ik dit almaar groeiende tegengeluid – tegen de norm – belangrijk vind, maar ook omdat ik hoop dat het iemand laat zien en geloven dat diegene niet alleen is.
Het voelt nogal alsof ik mezelf op de borst klop, maar ik weet nog goed hoe bijzonder ik het vond toen ik voor het eerst een queer persoon ontmoette. Ik zie mezelf nog zitten, op afstand want ik vond het belachelijk spannend, maar vól fascinatie keek ik naar diegene. Achteraf durf ik wel te stellen dat het mijn eerste niet-heteroseksuele verliefdheid was, maar toen verbaasde ik me alleen maar over het feit waarom ik diegene zó interessant vond. Lang verhaal kort, jezelf herkennen in je omgeving, in het straatbeeld, in de media, dat doet daadwerkelijk iets met je persoonlijke ontwikkeling. Daarom zou je mogen stellen dat ik een jonge, aspirerende elder ben. Uiteindelijk haalt het cijfertje van mijn leeftijd me vanzelf in en hoop ik mensen, jonger dan ik nu, maar ook van mijn eigen leeftijd wat herkenning te kunnen bieden.
Jij, Rocher, bedankt voor je woorden en lezer, bedankt voor je aandacht. Ik ben erg benieuwd wat de toekomst voor ons en voor de hele community in petto heeft. Over de nabije toekomst gesproken, zullen we eens een kopje koffie drinken en elkaar in het echt spreken? Volgens mij zijn we nog lang niet uitgepraat.
Liefs,
Aimée
Wie is Aimée Dabekaussen? Aimée Dabekaussen is afgestudeerd anglist en werkzaam in cultuureducatie en als freelance tekstschrijfster. Ze zet zich graag in op het snijvlak tussen kunst en cultuur & maatschappelijke vraagstukken, zoals inclusiviteit.
Over de auteur(s)
