Voor hoe inclusief de queer community is en zich ook uit naar de buitenwereld, is niet iedereen welkom. De meeste offline en online plekken voor queer mensen zijn namelijk niet toegankelijk. Het is geen overbodige luxe om naar een festival te kunnen, of simpelweg een website te kunnen bezoeken wanneer je informatie nodig hebt. Toch blijkt dit vaak niet goed geregeld te zijn en hebben ik, en andere mensen met een beperking, hier vaak last van.
Toegankelijkheid
Om een goed beeld te geven van toegankelijkheid, wil ik eerst wat context geven. Volgens de Van Dale is een handicap, oftewel een beperking, een belemmering. Iemand wordt belemmerd in bepaalde dingen die iemand zou willen doen, maar vanwege een handicap niet (of beperkt) kan doen. Dit is een vrij breed begrip en ik verwijs graag naar handicap.nl voor enkele voorbeelden van verschillende beperkingen.
In de wet staande regels met betrekking tot mensen met een beperking vastgelegd.Nu zijn al deze wetten misschien een ver van je bed show, maar ik vind het toch goed om te benoemen, omdat in mijn ervaring de wet toch net het verschil maakt. Denk bijvoorbeeld aan overheden die pas sinds dit jaar haast maken om aan hun toegankelijkheid te werken, aangezien de WCAG wet vanaf 2025 in gaat.
WCAG wet
De wet voor digitale toegankelijkheid is de WCAG wet. Dit, samen met de European Accesibility Act, zou bedrijven verplichten om hun digitale diensten zo toegankelijk mogelijk te maken. Dit is goed nieuws, omdat dit veel bedrijven toch meer druk geeft om zich ook echt in te zetten voor toegankelijkheid, willen ze boetes voorkomen.
Toch zijn er genoeg partijen die zoeken naar vrijstelling, hun keuzes verdedigen, of simpelweg aan de wet willen voldoen en verder geen extra werk willen verrichten om hun diensten toegankelijk te maken. Hier begint voor mij het probleem.
Maar er zijn niet zoveel mensen…
Een reactie die ik zowel in mijn persoonlijke als in mijn werkleven tegenkom is ‘maar er zijn bij ons niet zoveel mensen met een beperking.’ Deze opmerking krijg ik wanneer ik een verzoek doe om geen flitsende lichten te hebben tijdens feestjes, een toegankelijk toilet te hebben of zelfs digitale diensten met een toetsenbord toegankelijk te maken.
De reactie is heel logisch als je zelf geen beperking hebt. Zoals ik al eerder zei: dit voelt misschien als een ver van je bed show. Ik ben blij dat dit zo voor jou voelt, maar voor mij is dit niet zo.
Er zijn veel meer mensen met een beperking in Nederland dan we misschien denken. Volgens de Rijksoverheid zijn er ongeveer twee miljoen mensen met een beperking. Deze beperkingen zijn niet altijd lichamelijk en niet altijd even zichtbaar. De queer community valt ook onder deze twee miljoen mensen en er zullen dus genoeg queer mensen zijn met een beperking.
Festivals en events
Voordat ik erachter kwam dat ik epilepsie had, ging ik zelf graag naar queer events, feestjes en festivals. Milkshake was een hoogtepunt van mijn jaar en ik ging maar al te graag naar drag shows. Sinds mijn diagnose is dit niet meer zo haalbaar. Dit door zowel het advies van mijn neuroloog, als de medicatie die ik slik.Ik heb vaak last van de lichten en kan moeite hebben met het bestellen van tickets door de bewegende elementen op de sites. De site van Milkshake is digitaal niet toegankelijk, terwijl zij wel een specifiek kopje hebben over accessibility. Het valt mij nogal tegen als het contrast van deze tekst zo slecht is dat mensen met een visuele beperking dit amper kunnen lezen.
Milkshake biedt ook de optie om naar een ‘ontprikkelzone’ te gaan. Vorig jaar maakte ik hier gebruik van, maar dit viel erg tegen. De ontprikkeltent bevond zich namelijk naast een van de podia. Een tent is natuurlijk niet geluidsdicht, en dit ging daardoor het punt voorbij.
Andere events die ik moet missen zijn clubavonden en drag shows. Wanneer ik navraag welke lichten er worden gebruikt en of de flitsende lichten uit kunnen worden gedaan, krijg ik geen reactie, of wordt er benadrukt dat er wel echt geld verdiend moet worden.
“we moeten best wel een hoge opkomst moeten hebben voor onze avonden om deze rendabel te houden. Zou een dergelijk in jouw optiek bijvoorbeeld ook op een zaterdag- of zondagmiddag kunnen werken?”
Alternatieven
Misschien denk je nu: maar er wordt toch een alternatief aangeboden? Dit roept bij mij veel frustratie op. Voor veel mensen met een beperking is het sowieso vervelend om altijd alternatieven te moeten krijgen. Vaak zijn deze alternatieven niet vergelijkbaar met het origineel en hierdoor valt een stuk inclusiviteit weg. Als ik alleen naar een event kan specifiek voor mensen met een beperking, zie ik dan nog wel de queer community waarvoor ik naar deze events ga?
Het hebben van een invalidentoilet is misschien toegankelijk, maar het moeten opvragen van de sleutel niet. Ik ben zelf nog veel bezig met wanneer ik durf te vragen om extra aanpassingen voor mijn beperking, zeker omdat het niet aan mij te zien is dat ik een beperking heb. Dit is dan ook de valkuil van het gescheiden willen houden van de alternatieven voor mensen met een beperking en mensen zonder. De drempel wordt steeds groter, net zo lang tot deze te groot wordt.
Inclusiviteit
Ik hoor eigenlijk nergens echt thuis. Ik wil liever niet naar events die niet queer zijn, omdat ik me hier niet fijn bij voel. Maar tegelijkertijd kan ik ook niet naar events die wel queer zijn, om bovenstaande redenen. Het zorgt ervoor dat ik eigenlijk veel dingen gewoon niet meer doe.
Sociale isolatie is een veel voorkomend probleem voor mensen met een beperking, en dit wordt ook gevoeld in de queer community, aangezien hier eenzaamheid ook een grote rol speelt. Er wordt al hard gestreden voor meer inclusiviteit, maar dit stopt vaak toch wanneer het bij beperkingen belandt. Dit is vaak iets wat ‘later wel komt’. Het heeft geen prioriteit en wordt daarom maar weinig meegenomen in nieuwe initiatieven.
Natuurlijk zijn er ook partijen die hier wel actief mee bezig zijn, zoals bijvoorbeeld De we are queer sportschool. Maar tijdens het zoeken van goede voorbeelden, kon ik al snel niets meer vinden. Dit is een signaal dat er iets moet veranderen. Ik wil niet wachten op nog een wet tot er iets verandert. We willen gelijkheid en inclusiviteit voor iedereen, en dat moet gelden voor mensen met en zonder beperking.
Over de auteur(s)
